Katastrofa lotnicza nad Charkhi Dadri – zderzenie dwóch samolotów w powietrzu, do którego doszło 12 listopada 1996 roku nad miejscowością Charkhi Dadri, 76 kilometrów od lotniska w Delhi w Indiach. Zginęło łącznie 349 osób.
Przebieg zdarzenia
Wieczorem 12 listopada 1996 roku samolot saudyjskich linii lotniczych Saudi Arabian Airlines, Boeing 747-168B (numer rejestracyjny HZ-AIH, lot nr 763) wystartował o godzinie 18:32 z lotniska w Delhi w Indiach, w rejs do Az-Zahran w Arabii Saudyjskiej. Na pokładzie znajdowało się 289 pasażerów i 23 członków załogi, do której należeli kapitan Khalid Al Shubaily, drugi pilot Nazil Khan oraz mechanik pokładowy Edris.
Ok. godz. 18:40 samolot znajdował się na wysokości 4 200 m. Tuż przed tą chwilą inny samolot, należący do kazachskich linii lotniczych Kazakhstan Airlines, Iljuszyn Ił-76 (nr maszyny UN-76435, lot nr 1907), lecący z Kazachstanu do Delhi z 27 pasażerami, 10 członkami załogi oraz dużą masą ładunku znajdował się w fazie podchodzenia do lądowania na lotnisko w Delhi. Gdy oba samoloty znalazły się na wysokości 4 200 metrów, doszło do ich zderzenia w powietrzu. Iljuszyn uderzył statecznikiem pionowym w lewe skrzydło Boeinga, odrywając je. Boeing zaczął spadać, a kilka chwil później, na skutek uszkodzeń, rozpadł się w powietrzu. Uszkodzony Iljuszyn również zaczął opadać, jego piloci usiłowali odzyskać sterowanie i dolecieli do pola we wsi Birohar, gdzie Ił się rozbił. Ratownicy, którzy przybyli na miejsce katastrofy Iła, odnaleźli we wraku cztery ranne osoby, jednak zmarły one w drodze do szpitala. Szczątki obu samolotów zostały rozrzucone na obszarze kilkudziesięciu km². Zmarły wszystkie osoby na pokładach obu maszyn.
Przyczyną katastrofy był błąd załogi Iła-76 kazachskich linii lotniczych. Załoga obniżyła wysokość do 14 000 stóp – zamiast dozwolonych 15 000 podanych przez kontrolera zbliżania z wieży kontroli lotów. Doprowadziło to do sytuacji kolizyjnej (brak wymaganej przepisami separacji pionowej 1 000 stóp pomiędzy statkami powietrznymi). Czynnikami sprzyjającymi były brak systemu TCAS na pokładach samolotów i brak radaru wtórnego na lotnisku – co pozwoliłoby na nadzór w zakresie pułapu kontrolowanych maszyn przez kontrolera lotów. Badania po katastrofie wykazały też niewłaściwą pracę (zacinanie się) wysokościomierza na pokładzie samolotu Ił-76 i niewłaściwą współpracę (CRM – Crew Resource Management) pomiędzy członkami załogi tego samolotu.
Pasażerowie i załogi
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Katastrofy samolotów cywilnych w 1996 roku
