Środkowa część regionu znajduje się w Mesecie Iberyjskiej (wyżyna), którą otaczają łańcuchy górskie – od północnego zachodu Góry Kastylijskie, od północnego wschodu masyw Serrania de Cuenca i od południa góry Sierra Morena. La Mancha ma klimat podzwrotnikowy kontynentalny, suchy. Krainę przecina rzeka Tag, najdłuższa rzeka Półwyspu Iberyjskiego.
W odległej przeszłości region był miejscem wielu bitew toczonych pomiędzy chrześcijanami i muzułmanami a następnie między poszczególnymi władcami chrześcijańskimi przed zjednoczeniem Kastylii i Aragonii w roku 1492 pod berłem Ferdynanda i Izabeli.
W 2018 wspólnotę zamieszkiwało 2 026 807 osób, była dziewiątą co do liczby ludności[1]. W 2018 około 8,1% (163,8 tys.) populacji miało obce obywatelstwo. W większości byli to obywatele Rumunii (64,3 tys.) i Maroka (31,5 tys.)[2]. Gęstość zaludnienia wynosiła 25,7 os./km², co stanowiło najniższy odsetek w całej Hiszpanii.
Wielkie znaczenie dla gospodarki regionu ma turystyka, a zwłaszcza liczne zabytki Toledo. Do atrakcji zalicza się też jaskinię Montesinos, gdzie podobno wypoczywał słynny Don Kichot, a która dzisiaj słynie z tego, że jest największym w Hiszpanii siedliskiem nietoperzy.
Inną atrakcją turystyczna są słynne wiatraki z okolic miasteczka Consuegra. Te niewielkie, okrągłe, na biało tynkowane i w większości dzisiaj już nieczynne wiatraki to bohaterowie słynnej powieści Cervantesa. Legenda Don Kichota przyciąga turystów, a w El Toboso mieszkała Dulcynea, ukochana Don Kichota.
Nawadnianie pół uprawnych (a zwłaszcza winnic) zapewniają sztuczne zbiorniki wodne. To dzięki nim uprawia się tu szczepy winne tempranillo i garnacha (z których produkowane jest wino w stylu Rioji, słabsze niż z innych regionów Kastylii, ale przez to znacznie tańsze).