Kasper Rymaszewski (ur. 19 stycznia 1892 w Pasiekach, w powiecie słuckim, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski lekarz kardiolog, nauczyciel akademicki i lekarz sanitarny miasta Wilna[1], kapitan lekarz rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Adama i Aleksandry z Sawickich urodzony 19 stycznia 1892 w Pasiekach, w powiecie słuckim[2]. W 1910 ukończył gimnazjum w Słucku, a w 1914 studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Moskiewskiego. W latach 1914–1917 służył w armii rosyjskiej[2] jako lekarz 2 Szpitala 34 Dywizji Piechoty[3] .
W 1919 wstąpił do Wojska Polskiego, przydzielony jako lekarz do 33 pułku piechoty[2]. W 1921 został zdemobilizowany[2]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Wilno Miasto. Posiadał przydział w rezerwie do Kadry Zapasowej 3 Szpitala Okręgowego[4].
Po zwolnieniu z wojska objął stanowisko cywilne w Wilnie. Przez kilka lat pracował w Zakładzie Fizjologii na Wydziale Lekarskim Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie, a następnie w Zakładzie Higieny tegoż Uniwersytetu. Był także miejskim lekarzem sanitarnym w Wilnie.
W czasie kampanii wrześniowej 1939, po agresji ZSRR na Polskę, dostał się do niewoli sowieckiej i przetrzymywano go w obozie w Starobielsku[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[2], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[5]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod poz. 2899[2].
Był ojcem Bohdana Rymaszewskiego[6].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[7] – mianował go pośmiertnie na stopień majora[8][9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[10][11][12].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ AistisA. Žalnora AistisA., The role of the Hygiene Department of Stephen Bathory University in the development and promotion of public Health in Vilnius in the years 1922–1939 [online], epublications.vu.lt [dostęp 2020-05-16] .
- ↑ a b c d e f g Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 463.
- ↑ Памяти героев ↓.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 750.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Marek Konopka. Bohdan Rymaszewski (1935–2016). „Wiadomości Konserwatorskie”. Nr 51, 2017. [dostęp 2020-05-16]. brak numeru strony
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 55 [dostęp 2024-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
Bibliografia
