Karol Chrobaczyński

Karol Chrobaczyński

Karol Chrobaczyński (przed 1934)
podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	5 sierpnia 1895 Stary Sambor
Data i miejsce śmierci	15 maja 1974 Katowice
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	41 Suwalski pułk piechoty 38 pułk piechoty Strzelców Lwowskich 20 pułk piechoty Ziemi Krakowskiej 36 pułk piechoty Legii Akademickiej 72 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca pułku piechoty
Główne wojny i bitwy	kampania wrześniowa
Odznaczenia

Karol Chrobaczyński (ur. 5 sierpnia 1895 w Starym Samborze, zm. 15 maja 1974 w Katowicach) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 5 sierpnia 1895 w Starym Samborze jako syn Stanisława i Julii z d. Fastnacht^[1][2].

Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej^[1][3]. W okresie międzywojennym pełnił służbę w:

• 41 Suwalskim pułku piechoty w Suwałkach^[3],
• 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu (1924–1928)^[3][4][5],
• 20 pułku piechoty Ziemi Krakowskiej w Krakowie (1932)^[3][6],
• 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie.

W wojnie obronnej 1939 dowódca 72 pułku piechoty im. Dionizego Czachowskiego, którego pokojowym garnizonem był Radom. 13 września w Milanówku dostał się do niewoli niemieckiej, gdzie przebywał w oflagu II C Woldenberg^[7].

Po wojnie na emigracji w Wielkiej Brytanii.

Zmarł 15 maja 1974 w Katowicach. Pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim w Radomiu (kwatera 12a/10/2, grób 13410)^[8].

Awanse

• kapitan – ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r.
• major – 2 kwietnia 1929 r. ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 r. i 55 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty
• podpułkownik

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 459^[1] (1921)^[9]
• Złoty Krzyż Zasługi (1938)^[10]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie: po raz pierwszy w 1921)^[11]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[12]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[12]
• Odznaka za Rany i Kontuzje^[12]
• Państwowa Odznaka Sportowa^[12]
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, zezwolenie 1929)^[13]

Przypisy

1. Kolekcja VM ↓, s. 1.
2. Karol Chrobaczyński [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-08-31] .
3. Kolekcja VM ↓, s. 4.
4. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 219, 363.
5. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 54, 197.
6. Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 35, 550.
7. Tomiczek i Zarudzki 1989 ↓, s. 25.
8. GeoCmentarz [online], 37.28.154.108 [dostęp 2022-08-31] .
9. Dekret Wodza Naczelnego L. 2630 z 16 lutego 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 8 poz. 239)
10. M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612 „za zasługi w służbie wojskowej”.
11. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 58)
12. Na podstawie fotografii [1].
13. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r.

Bibliografia

• Chrobaczyński Karol. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.57-4863 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-14].
• Tadeusz Olejnik: Upamiętnione miejsca walki i męczeństwa w województwie sieradzkim 1939–1945, Warszawa 1979.
• Henryk Tomiczek, Miron S. Zarudzki: Jeniecka konspiracja wojskowa w oflagu II C Woldenberg. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989. ISBN 83-210-0827-5.
• Mieczysław Bielski: Grupa Operacyjna "Piotrków" 1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1991.
• Stanisław Przybyszewski: 72 Pułk Piechoty im. Pułkownika Dionizego Czachowskiego (Seria: Zarys historii wojennej pułków w kampanii wrześniowej), wyd. Ajaks, 2003, ISBN 83-88773-88-7.
• Narcyz Klatka: Wieluński Wrzesień 1939, Wydawnictwo Komandor, Wieluń-Gdynia 2006, ISBN 83-912842-0-4.