Karin Roten (ur. 27 stycznia 1976 w Leukerbad) – szwajcarska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka mistrzostw świata i czterokrotna medalistka mistrzostw świata juniorek.
Kariera
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się w 1993 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Montecampione, gdzie zdobyła złoty medal w gigancie. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Lake Placid w tej samej konkurencji była druga. Ponadto na mistrzostwach świata juniorów w Voss w 1995 roku była najlepsza w gigancie i druga w slalomie.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 27 marca 1993 roku w Åre, zajmując szesnaste miejsce w gigancie. Tym samym już w swoim debiucie wywalczyła pierwsze pucharowe punkty. Na podium zawodów PŚ po raz pierwszy stanęła 29 grudnia 1995 roku w Semmering, kończąc slalom na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzieliła Pernillę Wiberg ze Szwecji i Austriaczkę Elfi Eder. Łącznie sześć razy stawała na podium, odnosząc dwa zwycięstwa: 10 marca 1996 roku w Hafjell i 20 grudnia 1998 roku w Veysonnaz wygrywała slalomy. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1995/1996, kiedy to w klasyfikacji generalnej zajęła dwunaste miejsce, a w klasyfikacji slalomu była szósta. Ponadto w sezonie 1996/1997 była czwarta w klasyfikacji giganta.
Podczas mistrzostw świata w Sierra Nevada w 1996 roku zdobyła srebrny medal w gigancie, plasując się między Włoszką Deborą Compagnoni i Niemką Martiną Ertl. Wynik ten powtórzyła rok później, na mistrzostwach świata w Sestriere, gdzie rozdzieliła Compagnoni i Leïlę Piccard z Francji. Na tych samych mistrzostwach była też trzecia w slalomie, przegrywając tylko z Compagnoni i jej rodaczką, Larą Magoni. Była też między innymi jedenasta w slalomie podczas mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek w 1999 roku. W 1994 roku wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, zajmując szesnaste miejsce w gigancie. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano cztery lata później, gdzie w gigancie ponownie była szesnasta, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła.
W 2001 roku zakończyła karierę. Dwa lata wcześniej wyszła za mąż za szwajcarskiego kolarza Armina Meiera, z którym ma dwóch synów. Rozstali się w 2007 roku, od tego czasu wraz z dziećmi mieszka w Beromünster[1].
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
22 lutego
|
1996
|
Sierra Nevada
|
Gigant
|
2:10,74
|
+0,35
|
Deborah Compagnoni
|
DNF1
|
24 lutego
|
1996
|
Sierra Nevada
|
Slalom
|
1:31,46
|
-
|
Pernilla Wiberg
|
3.
|
5 lutego
|
1997
|
Sestriere
|
Slalom
|
1:43,88
|
+1,60
|
Deborah Compagnoni
|
2.
|
9 lutego
|
1997
|
Sestriere
|
Gigant
|
2:39,19
|
+0,80
|
Deborah Compagnoni
|
19.
|
11 lutego
|
1999
|
Vail/Beaver Creek
|
Gigant
|
2:08,54
|
+3,56
|
Alexandra Meissnitzer
|
11.
|
13 lutego
|
1999
|
Vail/Beaver Creek
|
Slalom
|
1:33,97
|
+1,71
|
Zali Steggall
|
15.
|
7 lutego
|
2001
|
St. Anton
|
Slalom
|
1:32,95
|
+6,79
|
Anja Pärson
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
60.
|
5 marca
|
1993
|
Montecampione
|
Supergigant
|
1:39,23
|
+7,46
|
Isolde Kostner
|
1.
|
7 marca
|
1993
|
Montecampione
|
Gigant
|
2:06,03
|
-
|
-
|
14.
|
11 marca
|
1994
|
Lake Placid
|
Supergigant
|
1:23,29
|
+4,30
|
Hilde Gerg
|
2.
|
13 marca
|
1994
|
Lake Placid
|
Gigant
|
2:19,29
|
+1,28
|
Mélanie Turgeon
|
30.
|
16 marca
|
1995
|
Voss
|
Zjazd
|
1:26,23
|
+2,87
|
Sylviane Berthod
|
2.
|
18 marca
|
1995
|
Voss
|
Slalom
|
1:22,12
|
+1,04
|
Marlies Oester
|
1.
|
20 marca
|
1995
|
Voss
|
Gigant
|
2:02,46
|
-
|
-
|
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w zawodach
Semmering – 29 grudnia 1995 (slalom) – 2. miejsce
St-Gervais – 28 stycznia 1996 (slalom) – 2. miejsce
Hafjell – 10 marca 1996 (slalom) – 1. miejsce
Vail – 15 marca 1997 (gigant) – 3. miejsce
Veysonnaz – 20 grudnia 1998 (slalom) – 1. miejsce
Semmering – 28 grudnia 1998 (slalom) – 2. miejsce
Przypisy
Linki zewnętrzne