Kamienica Millerowska w Warszawie

Kamienica Millerowska w Warszawie

nr rej. 227 z 1.07.1965
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Krakowskie Przedmieście 63
Zniszczono	1944
Odbudowano	1950
Położenie na mapie Warszawy Kamienica Millerowska w Warszawie
Położenie na mapie Polski Kamienica Millerowska w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kamienica Millerowska w Warszawie
52,24541°N 21,01346°E

Kamienica Millerowska w Warszawie – klasycystyczny, trzypiętrowy oraz pięcioosiowy budynek z handlowym parterem znajdujący się na Krakowskim Przedmieściu 63.

Historia

W roku 1669 mieszczanin Chabaszowski wybudował pierwszą wersję kamienicy, czyli drewniany dom. W 1700 zmienił się właściciel, był nim Adam Miller, który na miejscu drewnianego domu wzniósł murowany budynek. Następnymi właścicielami budynku byli potomkowie Adama Millera. Kolejną renowację kamienica przeszła w latach 1767–1774. Wybudowana na fundamentach starego domu przez siodlarza Jakuba Millera, jest ostatnią wersją kamienicy. Kolejnym właścicielem, w roku 1790 był Kamil Miller. W latach 1822–1829 dobudowano oficynę. Na początku XX wieku J.S. Pawlik prowadził w kamienicy swój skład bławatniczo-bieliźniany. Było to pierwsze przemysłowe wykorzystanie budynku, do tego czasu pełnił funkcję mieszkalną. Również uproszczono fasadę kamienicy, usuwając większość zdobień^[1].

Podczas Powstania Warszawskiego Kamienica Millerowska uległa zniszczeniu. Mury budynku upadły, ocalała jedynie piwnica. Zaraz po wojnie rozebrano ruiny kamienicy, a jej rekonstrukcją zajął się architekt Teodor Bursche. Odbudowę zaczęto na potrzeby Zakładu Osiedli Robotniczych w 1949, i trwała ona rok.

Mieszkała tu Joanna Guze, polska tłumaczka, krytyk i historyk sztuki, popularyzator malarstwa^[2].

Kamienica została wpisana do rejestru zabytków 1 lipca 1965 pod pozycją 227.

Przypisy

1. Opis kamienicy na dawnawarszawa.blogspot
2. www.polskaniezwykla.pl|