Urodzony w żydowskiej rodzinie mieszczańskiej, od 1888 związany z ruchem rewolucyjnym. Wydalony za nieprawomyślność polityczną z siódmej klasy gimnazjum, ukończył je eksternistycznie w 1891 i rozpoczął studia na Uniwersytecie Kijowskim. W 1894 związał się z socjaldemokracją. W 1894 po rozbiciu organizacji w Odessie został aresztowany i zesłany na dziesięć lat do obwodu jakuckiego, gdzie w latach 1897-99 odbył służbę wojskową. W końcu 1899 uciekł ze zsyłki zagranicę. Wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (SDPRR), po rozłamie w partii (1903) był pozafrakcyjnym socjaldemokratą, 1900 poznał Lenina i dołączył do grupy „iskrowców”. W 1905 wrócił do Rosji, uczestnik rewolucji 1905–1907, w grudniu 1905 podczas ostatniego posiedzenia Petersburskiej Rady Delegatów Robotniczych(inne języki) aresztowany przez policję, spędził pół roku w więzieniu. Publikował w pismach bolszewików: Социал-демократ, Звезда, Правда, Просвещение. W latach 1908–1910 studiował na Uniwersytecie Petersburskim. W 1910 ponownie aresztowany na polecenie premiera Piotra Stołypina. Postawiony przed wyborem: trzyletnie zesłanie, lub wyjazd zagranicę – wyjechał do Francji. Wykładał w szkole partyjnej w Longjumeau k. Paryża, współpracował z rosyjską i niemiecką prasą socjaldemokratyczną.
Po przewrocie bolszewickim (rewolucji październikowej)bolszewik, od listopada 1917 do 25 czerwca 1925 ponownie redaktor gazety „Izwiestija” – już jako organu Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego (WCIK). W 1918 pracował w komisji opracowującej konstytucję RFSRR, podczas wojny domowej często jeździł na front w pociągu agitacyjnym. W listopadzie 1918 został przewodniczącym Centralnej Rady Związku Dziennikarzy. W 1918 wydał szereg prac preparujących historię międzynarodowego ruchu socjalistycznego w duchu komunistycznym, od 1928 do listopada 1935 przewodniczący Komitetu ds. Kierowania Szkołami i Instytucjami Edukacyjnymi przy Centralnym Komitecie Wykonawczym (CIK) ZSRR, jeden z twórców pism „Nowyj Mir”, „Krasnaja Now'”, szef pisma „Sowietskoje Stroitielstwo”. Autor prac o historii marksizmu, m.in. „Internacyonał 1884–1914” (1918), „Karl Marks” (1918), „Borcy Za Socyalizm”, w których za główne zadanie stawiał popularyzację marksizmu, często zwulgaryzowanego. Po listopadzie 1935 zajmował się publicystyką.
.jpg)
