Jules Armand Joseph Écorcheville[1][2] (ur. 17 lipca 1872 w Paryżu, zm. 19 lutego 1915 w Perthes-lès-Hurlus w departamencie Marna[1][2]) – francuski muzykolog.
Życiorys
Studia muzyczne odbył u Césara Francka w Paryżu, zajmował się też naukowo literaturą i historią sztuki[1][2]. Odbył ponadto studia u Hugo Riemanna w Lipsku[2]. W 1906 roku uzyskał stopień doktora na Sorbonie na podstawie pracy Vingt suites d’orchestre du XVIIe siècle français[1][2]. Od 1898 roku działał na rzecz powołania francuskiej sekcji Société Internationale de Musique, którą współtworzył w 1904 roku wspólnie z Lionelem Dauriakiem[1]. W 1907 roku przejął redagowanie „Mercure Musicale”, które przekształcił w „Bulletin Français de la SIM”[1][2]. Publikował liczne artykuły w czasopismach muzycznych, poświęcone zagadnieniom historii muzyki i estetyce[1][2]. Sporządził katalog zabytków dawnej muzyki francuskiej w zbiorach Biblioteki Narodowej w Paryżu (Catalogue du fonds de musique ancienne de la Bibliothèque Nationale (8 tomów, 1910–1914)[1][2].
Zginął w bitwie podczas I wojny światowej[2].
Ważniejsze prace
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
- De Lully à Rameau 1690–1730. L’esthétique musicale (Paryż 1906)
- Corneille et la musique (Paryż 1907)
- Actes d'état civil des musiciens insinués au Châtelet de Paris (1539–1650) (Paryż 1907)
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 3. ISBN 83-224-0344-5.
- ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 984. ISBN 0-02-865527-3.
Linki zewnętrzne
