Przed zajęciem Saratowa przez komunistów opuścił 14 sierpnia 1918 r. siedzibę biskupią i pieszo przez dziesięć dni dotarł do Odessy. Był poszukiwany przez Czeka, ponieważ po zajęciu seminarium i kurii biskupiej znaleziono jego list pasterski skierowany do wiernych, w którym groził ekskomuniką tym wszystkim, którzy sprzyjają bolszewikom. Zagrożony aresztowaniem i możliwym wyrokiem śmierci, ukrywał się przez jakiś czas w Odessie[3].
3 stycznia 1922 r. emigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie zebrał 32 tysiące dolarów na głodujących Niemców w Rosji, które później były potajemnie rozdzielane wiernym przez księży pozostałym w jego diecezji. Później wrócił do Europy i przebywał w Berlinie. 27 listopada 1929 r. zrzekł się urzędu ordynariusza tyraspolskiego i 23 stycznia 1930 r. został mianowany został przez papieża Piusa XIarcybiskupem tytularnymBosforu. Zmarł w 1933 r. w Zinnowitz[3].
Publikacje
Geschichte der Diözese Tyraspol, Verlag von Rev. Georg Aberle. Dickinson, Nord Dakota, USA 1930.
Przypisy
↑P. Nitecki. Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 199.
↑R. Dzwonkowski, Losy duchowieństwa katolickiego w ZSSR, 1917-1939. Martyrologium, Lublin 1998, s. 351.
↑ abcR. Dzwonkowski, Losy duchowieństwa katolickiego w ZSSR, 1917-1939. Martyrologium, Lublin 1998, s. 352.
↑Została zamknięta i zdewastowana w latach 30. XX w. przez komunistów. Została odzyskana w 1991 r. przez Kościół katolicki na Ukrainie.
↑P. Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 199.