Jolanta Ogar-Hill
Jolanta Ogar
Jolanta Ogar (2014)
|
Data i miejsce urodzenia
|
28 kwietnia 1982 Brzesko
|
Obywatelstwo
|
polskie, austriackie
|
Dorobek medalowy
|
|
Odznaczenia
|
|
Jolanta Katarzyna Ogar-Hill (ur. 28 kwietnia 1982 w Brzesku) – polska i austriacka żeglarka w klasie 470, trzykrotna olimpijka (2012, 2016 i 2020), wicemistrzyni olimpijska, mistrzyni Europy i świata.
Życiorys
Zanim została żeglarką, przez ponad 10 lat grała w siatkówkę w I i II lidze, Najpierw w Gryfie Brzesko, potem w Sandecji Nowy Sącz, a następnie w Armaturze Kraków. Była lewą atakującą. W 2006 roku pod wpływem dr Witolda Dudzińskiego, lekarza reprezentacji Polski w żeglarstwie, zaczęła uprawiać żeglarstwo. Jej partnerką w klasie 470 została Katarzyna Tylińska.
W 2008 roku została załogantką Agnieszki Skrzypulec. Razem zdobyły siedem tytułów mistrza Polski i kwalifikując się do IO w Londynie, w których zajęły 12. lokatę. Po igrzyskach przyjęła propozycję przejścia do reprezentacji Austrii, w której jej partnerką została Lara Vadlau. Z Vadlau w styczniu 2013 w Miami odniosła zwycięstwo w otwartych mistrzostwach Ameryki Północnej, a w mistrzostwa Europy zajęła 3. miejsce. W czerwcu 2014 roku uzyskała obywatelstwo austriackie. Miesiąc później zdobyła mistrzostwo Europy, a we wrześniu 2014 r. mistrzostwo świata i kwalifikację do igrzysk w 2016 r. Sukcesy 2014 roku zostały nagrodzone w Austrii nagrodą „zespołu roku”[1][2][3]. Po czterech latach wróciła do reprezentacji Polski, ponownie tworząc jedną załogę ze Skrzypulec[4]. W 2021 na igrzyskach olimpijskich w Tokio została wicemistrzynią olimpijską (w załodze z Agnieszką Skrzypulec)[5]. Jest zawodniczką klubu UKŻ Wiking Toruń[6].
Jest lesbijką. W 2018 roku wzięła w Hiszpanii ślub ze swoją partnerką hiszpańskiego pochodzenia, Esperanzą Hill, po której przyjęła drugą część nazwiska[7]. W 2019 wzięła udział w akcji Kampanii Przeciw Homofobii „Sport przeciw homofobii”[8][9]. Pod koniec 2021 roku, wraz ze swoją żoną zostały rodzicami. 21 grudnia 2021 roku jej żona Esperanza, urodziła córkę o imieniu Hunter[10].
Sukcesy
- 1. miejsce w mistrzostwach świata – Hajfa 2015 (z Larą Vadlau)
- 1. miejsce w mistrzostwach świata – Santander 2014 (z Larą Vadlau)
- 2. miejsce w mistrzostwach świata – La Rochelle 2013 (z Larą Vadlau)
- 1. miejsce w mistrzostwach Europy – Ateny 2014 (z Lara Vadlau)
- 3. miejsce w mistrzostwach Europy – Monako 2017 (z Agnieszką Skrzypulec)
- 3. miejsce w mistrzostwach Europy – Formia 2013 (z Larą Vadlau)
- 12. miejsce w igrzyskach olimpijskich – Londyn 2012 (z Agnieszką Skrzypulec)
- 1. miejsce w światowych wojskowych igrzyskach sportowych – Wuhan 2019 (z Agnieszką Skrzypulec)
- 2. miejsce w igrzyskach olimpijskich[11] – Tokio 2020 (z Agnieszką Skrzypulec)
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ Jerzy Filipiuk: Żeglarka Jolanta Ogar popłynęła z Polski do Austrii.
- ↑ jag, Niesamowita droga Ogar na igrzyska Spod siatki pod żagle [online], Trojmiasto.pl .
- ↑ Jerzy Filipiuk: Żeglarka Jolanta Ogar popłynęła z Polski do Austrii. Gazeta Krakowska.
- ↑ Jolanta Ogar: Plan jest długoterminowy. żeglarski.info, 2017-05-19. [dostęp 2019-08-02].
- ↑ Women's Two Person Dinghy - 470 - Medallists [online], olympics.com [dostęp 2021-08-04] (ang.).
- ↑ Drugi medal igrzysk w Tokio dla Torunia! Jolanta Ogar-Hill z srebrem. ddtorun.pl. [dostęp 2021-08-04]. (pol.).
- ↑ Aneta Olender: „Zdobywamy medale dla tej samej Polski”. Mistrzyni świata w żeglarstwie o homofobii w sporcie i swojej żonie. naTemat.pl. [dostęp 2019-03-19].
- ↑ Jolanta Ogar: koleżance mówię, żeby nie piła z tej samej butelki, bo będzie lesbijką [online], TVN24.pl [dostęp 2021-08-04] (pol.).
- ↑ Julia FatimaJ.F. Zagórska Julia FatimaJ.F., Nie można milczeć, „Replika” (79), 27 maja 2019 [dostęp 2021-08-04] (pol.). Brak numerów stron w czasopiśmie
- ↑ Jolanta Ogar-Hill i jej żona powitały na świecie córkę. "Ma być sobą i szczęśliwą kobietą" [online], Onet Sport, 21 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-22] (pol.).
- ↑ Sailing OGAR Jolanta - Tokyo 2020 Olympics [online] [dostęp 2021-08-05] (ang.).
- ↑ M.P. z 2021 r. poz. 1023
- ↑ KancelariaK. Prezydenta KancelariaK., Medaliści Igrzysk w Tokio odznaczeni przez prezydenta [online], prezydent.pl, 2 września 2021 [dostęp 2021-09-23] (pol.).
- ↑ Staatliche Auszeichnungen inkl. Dezember 2016. docplayer.org. s. 44. [dostęp 2021-08-05]. (niem.).
Bibliografia