Jean-Benjamin-François de La Borde[1][2], także Laborde[1][2][3] (ur. 5 września 1734 w Paryżu, zm. 22 lipca 1794 tamże[1][2][3]) – francuski skrzypek, kompozytor i teoretyk muzyki.
Życiorys
Pochodził z arystokratycznej rodziny[1]. Muzyki uczył się u Antoine’a Dauvergne i Jeana-Philippe’a Rameau[1][2][3]. Od 1762 roku pozostawał w służbie na dworze króla Ludwika XV[1][3], w latach 1773–1774 pełnił funkcję marszałka dworu, a w 1774 roku został generalnym poborcą podatkowym[3]. Po śmierci monarchy w 1774 roku popadł w niełaskę i utracił swoją pozycję[1][3]. Po wybuchu rewolucji francuskiej opuścił Paryż i osiadł w Rouen[1]. Został zgilotynowany przez rewolucjonistów[1][2][3].
Komponował muzykę sceniczną, prezentowaną na dworze Ludwika XV oraz na scenach paryskich[1][3]. Był człowiekiem o szerokich zainteresowaniach, przyjaźnił się z encyklopedystami, pisał rozprawy z zakresu historii, geografii i muzyki[3]. Opracowywał i wydał zbiory pieśni truwerów[2][3]. Opublikował 4-tomową pracę Essai sur la musique ancienne et moderne (Paryż 1780), a także Mémoires historiques sur Raoul de Coucy (Paryż 1781) i Mémoires sur les proportions musicales (Paryż 1781)[1][3]. Jego dzieła, pomimo rozległości faktograficznej, stanowią dokument swojej epoki, cechując się brakiem metody krytycznej[3].
Przypisy
Linki zewnętrzne
