Janet Lorraine Thurlow (ur. 21 maja 1926 w Seattle, zm. 4 października 2022 w Lynwood)[1] – amerykańska wokalistka jazzowa. Żona puzonisty jazzowego Jimmy’ego Clevelanda.
Życiorys
Pochodziła z muzykalnej rodziny – jej matka była pianistką[2]. Była najstarsza z pięciorga rodzeństwa. Mając pięć lat, zaśpiewała w „Major Bowes Amateur Hour”, programie radiowym dla młodych talentów[2]. Jako nastolatka uczyła się gry na skrzypcach, fortepianie i śpiewu[1]. Uczęszczała do Broadway High School. Jednakże ukończywszy dziewiątą klasę, przerwała naukę, gdyż po rozwodzie rodziców musiała opiekować się rodzeństwem[2]. Kilka lat później, po śmierci matki przeprowadziła się do mieszkania na ulicy East Madison. Niedaleko mieszkał młody Ray Charles, z którym się zaprzyjaźniła. Wtedy zaczęła słuchać jazzu. Charles często do niej dzwonił z prośbą o przygotowanie posiłku, a następnie grał i śpiewał razem z nią[2]. Następnie zaczęła bywać miejscach, gdzie afroamerykańscy muzycy grali jazz. Próbował tez swoich sił jako wokalistka.
Karierę zawodową rozpoczęła w 1949 jako „stylistka wokalna” w miejscowej orkiestrze Roberta Blackwella[1]. Jako „R.C.” grał w niej na fortepianie i saksofonie altowym Ray Charles, natomiast szesnastoletni Quincy Jones grał na trąbce i aranżował utwory. W 1951 do swojego big-bandu przyjął ją Lionel Hampton. Była wtedy jedną z pierwszych białych wokalistek pracujących w orkiestrach afroamerykańskich[2]. Szybko namówiła Hamptona, żeby zatrudnił jej przyjaciela – Quincy’ego Jonesa. W kwietniu 1951 nagrała z orkiestrą „Hampa” utwór I Can’t Believe You’re in Love with Me. Po latach dziennikarz Mike Barnes napisał, że dzięki temu nagraniu „stała się być może pierwszą białą wokalistką, która była główną solistką całkowicie czarnego big-bandu”[1]. W sierpniu tego samego roku wystąpiła z formacją Hamptona w Paramount Theatre w Hollywood oraz Trianon Ballroom w jej rodzinnym Seattle. Ona i Jones, który grał już u „Hampa”, zostali wtedy przedstawieni jako „dwoje ziomali”[1].
Przychodząc do orkiestry Hamptona, poznała grającego w niej puzonistę Jimmy’ego Clevelanda, z którym się zaprzyjaźniła[3]. 2 kwietnia 1953 pobrali się w Chicago i pozostali ze sobą do jego śmierci[4]. Nie mieli dzieci. Po ślubie odeszła z big-bandu i rozpoczęła w Wietrznym Mieście karierę solową. W październiku 1953 nagrała utwór Eclipse o miłości dwojga ludzi różnych ras. Autorem kompozycji był kontrabasista Charles Mingus, którego oktet towarzyszył jej w nagraniu.
W 1952 przystąpiła do wspólnoty Świadków Jehowy[5]. Ochotniczo występowała jako skrzypaczka na zgromadzeniach regionalnych – w Nowym Jorku na Yankee Stadium, Filadelfii na Connie Mack Stadium oraz Los Angeles na Dodger Stadium.
W 1967 razem mężem przeprowadziła się z Nowego Jorku do Lynwood w Kalifornii[3]. Przestała śpiewać, natomiast zaczęła uczyć śpiewu. Do jazzu wróciła w 1983. Okazjonalnie występowała z zespołami męża, aż do jego śmierci w 2008[1].
Zmarła wskutek niewydolności serca w St. Francis Medical Center w Lynwood[1][2]. Miała 96 lat. Została pochowana przy mężu na National Cemetery w Riverside[6].
Dyskografia
- 1953 Charles Mingus – Charles Mingus Octet – Miss Bliss (Debut Records) – czwórka
- 1955 Różni wykonawcy – Autobiography in Jazz (Debut Records)
- 1977 Różni wykonawcy – Mirage – Avant-Garde Aand Third-Stream Jazz (New World Records)
- 1992 Różni wykonawcy – VTL Sampler 011 - 024 (Vacuum Tube Logic of America, Inc.)
- The Jimmy Cleveland Jazz Ooctet Featuring Janet Thurlow Cleveland (J.C. Recording) – CD, wyd. prywatne[7]
Przypisy
Bibliografia
