Jamie Hampton

Jamie Hampton

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	8 stycznia 1990 Frankfurt nad Menem
Wzrost	173 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	wrzesień 2009
Zakończenie kariery	maj 2020
Trener	Jason Parker
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0 WTA, 5 ITF
Najwyżej w rankingu	24 (29 lipca 2013)
Australian Open	3R (2013)
Roland Garros	4R (2013)
Wimbledon	2R (2012)
US Open	3R (2013)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0 WTA, 5 ITF
Najwyżej w rankingu	74 (21 maja 2012)
US Open	2R (2010)

Jamie Hampton (ur. 8 stycznia 1990 we Frankfurcie nad Menem) – amerykańska tenisistka.

Kariera tenisowa

Urodziła się i w początkowych latach życia mieszkała w Niemczech, gdzie stacjonował jej ojciec – amerykański żołnierz. Tenisistka do trzynastego roku życia mieszkała w Enterprise w Alabamie, po czym przeniosła się do Auburn. W trakcie nauki na Auburn High School dwukrotnie zwyciężyła w deblowych zawodach dziewczyn do lat osiemnastu, amerykańskiej organizacji tenisowej (USTA), dzięki czemu dostała dziką kartę do głównego turnieju deblowego w US Open. Status zawodowej tenisistki posiadała od września 2009 roku, a jej debiut w turnieju wielkoszlemowym w grze singlowej miał miejsce w 2010 roku w US Open.

Swój najwyższy singlowy ranking WTA Tour osiągnęła w lipcu 2013 i było to miejsce 24.

Tenisistka zanotowała pięć wygranych turniejów singlowych i pięć deblowych rangi ITF. Osiągnęła także jeden finał zawodów singlowych i jeden finał zawodów deblowych cyklu WTA Tour.

W sezonie 2011 razem z Aną Tatiszwili osiągnęły finał zawodów deblowych w Québecu. W meczu mistrzowskim uległy Raquel Kops-Jones i Abigail Spears 1:6, 6:3, 6–10.

W czerwcu 2013 zanotowała finał gry pojedynczej w turnieju rangi WTA Premier w Eastbourne. W ostatnim spotkaniu Amerykanka przegrała 2:6, 1:6 z Jeleną Wiesniną.

W 2014 dotarła do półfinału w Auckland, w którym miała zmierzyć się z Venus Williams, jednak na skutek kontuzji oddała mecz walkowerem. W ciągu następnych osiemnastu miesięcy przeszła sześć operacji^[1].

W 2020 roku poinformowała o zakończeniu kariery zawodowej^[2].

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 1 (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	22 czerwca 2013	Eastbourne	Trawiasta	Jelena Wiesnina	2:6, 1:6

Gra podwójna 1 (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	18 września 2011	Québec	Dywanowa (hala)	Ana Tatiszwili	Raquel Kops-Jones Abigail Spears	1:6, 6:3, 6–10

Wygrane turnieje rangi ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $

turnieje z pulą nagród 75 000 $

turnieje z pulą nagród 50 000 $

turnieje z pulą nagród 25 000 $

turnieje z pulą nagród 15 000 $

turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	18/10/2009	Cleveland	ITF	10 000	ziemna	Kyle McPhillips	6:4, 6:1
2.	18/04/2010	Osprey	ITF	25 000	ziemna	Florencia Molinero	6:1, 6:3
3.	27/06/2010	Boston	ITF	50 000	twarda	Madison Brengle	6:2, 6:1
4.	11/07/2010	Grapevine	ITF	50 000	twarda	Kurumi Nara	6:3, 6:4
5.	19/09/2010	Redding	ITF	25 000	twarda	Jelena Pandžić	3:6, 6:1, 6:4

Przypisy

1. Jamie Hampton: It’s Definitely Not Over. wtatennis.com. [dostęp 2019-02-21]. (ang.).
2. Wozniacki, Sharapova & the WTA stars who have retired in 2020. wtatennis.com, 2020-11-01. [dostęp 2020-11-01]. (ang.).

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-30]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-30]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-30]  (ang.).