Jadwiga Prawdzicowa z Sasorskich (ur. 12 października 1896 w Niżankowicach, zm. 21 września 1971 w Łodzi) – polska nauczycielka i działaczka społeczna, posłanka na Sejm PRL I i II kadencji (1952–1961).
Życiorys
Gimnazjum ukończyła we Lwowie. Kształciła się w tamtejszym Instytucie Geografii. W 1918 objęła dyrekcję Państwowej Szkoły Przemysłowo–Handlowej w Lublinie. Przez 15 lat pracowała jako nauczycielka. Po 1933 podjęła pracę w spółdzielni „Zjednoczenie” w Warszawie. W czasie II wojny światowej otworzyła na warszawskim Żoliborzu dom dla sierot. Po Powstaniu Warszawskim, w którym wzięła udział, trafiła do obozu przejściowego w Pruszkowie. Od lutego 1946 do końca 1947 przebywała wraz z mężem-dyplomatą w USA. Prowadziła wykłady z dziedziny literatury polskiej w Instytucie Języków Słowiańskich w Waszyngtonie. Po powrocie do kraju przez 3 lata nauczała w Technikum Włókienniczym w Łodzi. Była członkiem Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi.
W 1945 była współorganizatorką struktur Stronnictwa Demokratycznego w Łodzi. Działała w łódzkim Klubie Demokratycznym. Pełniła m.in. funkcję sekretarza Zarządu Wojewódzkiego SD[1]. W 1952 objęła mandat posłanki na Sejm PRL z ramienia SD. Cztery lata później ponownie rekomendowano ją na tę funkcję (z okręgu Piotrków Trybunalski)[2][3]. Po odejściu z życia publicznego zaangażowała się w walkę z gruźlicą, była członkiem Towarzystwa Walki z Gruźlicą.
Od 1924 była zamężna za Juliuszem Prawdzicem, konsulem RP w Waszyngtonie (1946–1947). Zmarła w 1971 po długiej i ciężkiej chorobie, została pochowana na cmentarzu św. Wincentego na Dołach w Łodzi[4].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ Działalność Stronnictwa Demokratycznego, „Tygodnik Demokratyczny” (Łódź), nr 4 z 19 stycznia 1946, s. 3.
- ↑ Open Society Archives (ang.)
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 91, poz. 1414.
- ↑ „Dziennik Łódzki”, nr 226 z 23 września 1971, s. 6 (nekrolog).
- ↑ a b Jadwiga Prawdzicowa, „Kurier Polski”, nr 223 z 23 września 1971, s. 2 (nekrolog).
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 57, poz. 100 („za zasługi na polu pracy społecznej”).
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 (Uchwała Rady Państwa z dnia 4 marca 1955 r. nr 0/374) – na wniosek Zarządu Głównego Ligi Kobiet.
Bibliografia
- (red. oprac. Maciej Łukasiewicz, Henryk Wosiński), Życiorysy pisane wśród ludzi: kobiety-działaczki Stronnictwa Demokratycznego, Warszawa 1980.
- Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944–1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969.
