Syn Annette Bonin i kabylskiegoAlgierczyka, Ahmeda Boufroury, miał dziewięć miesięcy, gdy jego rodzice rozwiedli się. Matka ponownie wyszła za mąż za Raymonda Villereta. Większą część swojego dzieciństwa spędził w Loches, w Regionie Centralnym, w departamencie Indre i Loara.
Występował także na scenie w sztukach: Frytki, frytki (Des frites, des frites, 1971), Zajmij się swoją Amelią (Occupe-toi d’Amélie, 1972), klasycznej komedii MolieraSzelmostwa Skapena (Les fourberies de Scapin, 1973), Gomina (1974), One-man show (1975-1983), C’est encore mieux l’après-midi (1987), Un fil à la patte (1989), Kontrabas (La Contrebasse, 1990), Kolacja dla palantów (Le Dîner de cons, 1993-1994) i Jeffrey Bernard est souffrant (2000).
Po dwuletniej znajomości z Iriną Tarasow, ożenił się z nią w dniu 26 grudnia 1979 roku. Wychowywał jej syna Aleksandra jak swoje własne dziecko. Jednak w 1998 roku Jacques Villeret i Irina rozstali się. Spotkał się z Seny, afrykańską wdową, która przygotowywała się do opuszczenia Lille, by żyć z nim w Paryżu, kiedy doznał krwawienia wewnętrznego 28 stycznia 2005 w szpitalu w Évreux.
1983: Imię: Carmen (Prénom Carmen) jako mężczyzna w toalecie
1983: Jedni i drudzy (Les Uns et les autres) jako Jacques
1983: Circulez y’a rien a voir jako Pelissier
1983: Effraction jako Valentin Tralande
1982: Le Grand frère jako inspektor Coleau
1981: Malevil jako Momo
1981: Kapuśniaczek (La Soupe aux choux) jako l’Oxien – La Denrée
1979: We dwoje (À nous deux) jako Tonton Musique
1979: Mais où et donc Ornicar
1979: Bête mais discipliné jako Jacques Cardot
1979: Rien ne va plus jako Henri Fisserman, Paul Flantier/Bouli/Dr Delomien/Jacques du Breuil/Robert Valier/Florence/Komisarz Blandin/Właściciel La Grenade/Pan Fremelin
