Thierry Lhermitte
|
| Imię i nazwisko
|
Thierry Michel Lhermitte
|
| Data i miejsce urodzenia
|
24 listopada 1952
Boulogne-Billancourt, Francja
|
| Zawód
|
aktor, scenarzysta, producent filmowy
|
| Współmałżonek
|
Helene Lhermitte
|
| Lata aktywności
|
od 1973
|
|
|
Thierry Michel Lhermitte (ur. 24 listopada 1952 w Boulogne-Billancourt) – francuski aktor, scenarzysta i producent filmowy, teatralny i telewizyjny[1], najbardziej znany z ról komediowych.
Życiorys
Kariera
Zaczynał w latach 70. na estradzie w komediowej trupie Le Splendid, gdzie tańczył, śpiewał i zabawiał widownię dowcipami. Jego partnerami ze sceny i byli przyjaciele ze szkoły śrebniej – Christian Clavier, Gérard Jugnot i Michel Blanc[2]. Dla kina odkrył go Bertrand Tavernier. Debiutował w kinowej komedii Rok 1 (L'An 01, 1973) u boku Gérarda Depardieu[3]. Po kilku mało znaczących filmach, pierwszą większą rolę zagrał w gorzkim, satyrycznym obrazie Zepsute dzieci (Des enfants gâtés, 1977)[4] z Michelem Piccoli. Sukces przyniosła mu komedia Opaleni (Les bronzés, 1978), a jej sequel Opaleni na nartach (Les Bronzés font du ski, 1979) także cieszył się powodzeniem. Krytycy nazwali go wówczas „nieśmiałym (niektórzy nawet używali określenia: spłoszonym) amantem”. Jego role nieco roztargnionych, cichych młodych bohaterów budziły sympatię i miały wdzięczną publiczność; z tego okresu pochodzi dramat Bankierka (La Banquière, 1980) z Romy Schneider i melodramat kryminalny Stella (1983), gdzie zagrał z zaskakującą intensywnością rolę romantyczną Yvona, który popełnia zbrodnię z miłości. W 1981 roku został uhonorowany nagrodą im. Jeana Gabina.
Dojrzałość jego talentu, opanowanie błyskotliwego stylu komediowego potwierdzają filmy Claude’a Zidi Skorumpowani (Les Ripoux, 1984) i sequel Skorumpowani 2 (Ripoux contre ripoux, 1990), Królowie gagu (Les Rois du gag, 1985) z udziałem Michela Serraulta i Jackpot! (La Totale, 1991). W zwariowanej komedii wojennej Fucking Fernand (1987) zagrał brawurowo niewidomego Fernanda, który dziedziczy fabrykę okularów i w spółce z pewnym kryminalistą dokonuje niebywałych wyczynów na czarnym rynku podczas najgorętszego okresu drugiej wojny światowej. W 1991 roku zadebiutował jako reżyser komedii Tajemnice profesjonalizmu doktora Apfelglücka (Les Secrets professionnels du Dr Apfelglück).
Na uwagę zasługuje także kreacja zamożnego redaktora Pierre’a Brochanta w komedii Kolacja dla palantów (Le Dîner de cons, 1998)[5] i postać Thierry’ego w melodramacie A Teraz... Panie i Panowie (And now... Ladies and Gentlemen, 2002) u boku Jeremy’ego Ironsa i Patricii Kaas.
Żonaty z Helene[6], ma dwoje dzieci: dwie córki – Astrée i Louise oraz syna Victora[7].
Filmografia
Przypisy
Linki zewnętrzne
