Józef Wyszomirski (ur. 2 stycznia 1909 w Wilnie, zm. 16 sierpnia 1982 w Warszawie) – reżyser filmowy i teatralny, aktor, dyrektor i kierownik artystyczny teatru, pedagog.
Odbył studia polonistyczne na Uniwersytecie Wileńskim. W czasie okupacji radzieckiej Kresów Wschodnich reżyserował przedstawienia w teatrze lwowskim[1]. Był jeńcem oflagu Gross-Born po powstaniu warszawskim.
W 1949 został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1949)[2]. Na emeryturę przeszedł w 1974. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B23-6-30)[3].
Działalność
- aktor w Polskim Teatrze Dramatycznym (1939-41),
- reżyser przedstawień tajnego Teatru Wojskowego (1943-44),
- współkierownik i reżyser Teatru Kameralnego Domu Żołnierza (1946-48),
- wicedyrektor i reżyser Teatru Wojska Polskiego (1947-49),
- reżyser w Teatrze Polskim w Warszawie (1949/50),
- dyrektor Objazdowego Teatru Dramatycznego Domu Wojska Polskiego (1950/51),
- reżyser w Teatrze Narodowym w Warszawie (1953-56),
- dyrektor, kierownik artystyczny i reżyser Teatru im. Wyspiańskiego w Katowicach (1956-59),
- reżyser Teatru Rozmaitości (Bagatela) w Krakowie (1966-74),
- reżyser w Teatrze im. Mickiewicza w Częstochowie (1968-74).
Filmografia
Reżyser
Aktor
Scenarzysta
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne:
Linki zewnętrzne