Józef Owczarski

Józef Owczarski

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1893 Padniewo
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Jednostki	59 Pułk Piechoty Wielkopolskiej 45 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych 43 Pułk Strzelców Legionu Bajończyków Ośrodek Zapasowy 13 Kresowej Dywizji Piechoty
Stanowiska	dowódca batalionu kwatermistrz pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka Powstanie wielkopolskie II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Józef Owczarski (ur. 19 marca 1893 w Padniewie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, inwalida wojenny, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 19 marca 1893 w Padniewie, w powiecie mogileńskim, w rodzinie Marcina i Józefy z Lewandowskich^[1]. Absolwent szkoły ludowej w Młynach. Organizator powstania szkolnego przeciwko zakazowi mówienia po polsku. Ukarany aresztem. Działacz Polskiego Towarzystwa Młodzieży. Od 1914 w armii niemieckiej, po utracie ręki zwolniony w 1915 ze służby^[2].

W grudniu 1918 i styczniu 1919 dowodził oddziałem powstańczym w okolicach Inowrocławia. Od kwietnia 1919 w 59 pułku piechoty w stopniu podporucznika^[2]. Walczył na wojnie z bolszewikami. Ranny w 1920 nad Berezyną. 20 kwietnia 1920 awansował na porucznika^[2].

Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w 59 pp^[3]. W 1922 ukończył szkołę handlową. 31 marca 1924 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 78. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. Później został przeniesiony do 45 pułku piechoty na stanowisko kwatermistrza. 17 grudnia 1931 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 9. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5]. W marcu 1932 został przeniesiony do 43 pułku piechoty w Dubnie na stanowisko dowódcy batalionu^[6]. W kwietniu 1934 został przesunięty w 43 pp na stanowisko kwatermistrza^[7]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939^[1].

Pełnił służbę w Ośrodku Zapasowym 13 DP. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 015/2 z 5 kwietnia 1940, poz. 87^[8].

Był żonaty z Cecylią z Krynów, z którą miał córki: Halinę i Irenę^[1].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika^[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 72
• Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)^[10]
• Srebrny Krzyż Zasługi (24 grudnia 1928)^[11]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[12]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[12]
• Odznaka 59. Pułku Piechoty Wielkopolskiej^[12]
• Odznaka 45. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych^[12]

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu

Przypisy

1. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 457.
2. Kolekcja VM ↓, s. 4.
3. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266, 366.
4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 173.
5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 399.
6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
8. Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 210.
9. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
10. M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
11. M.P. z 1928 r. nr 297, poz. 732 „za wybitne zasługi, położone w powstaniu Wielkopolskiem”.
12. Na podstawie fotografii [1].

Bibliografia

• Owczarski Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.23-1703 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-08].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.