Urodził się w Wilnie w rodzinie Konstantego i Anny z Borejków. Absolwent miejskiej szkoły realnej w Wilnie i Wileńskiej Szkoły Wojskowej. W 1911 mianowany podporucznikiem i skierowany do rosyjskiego 108 pułku piechoty[1]. Walczył na froncie rosyjsko-niemieckim w Prusach Wschodnich. W latach 1915–1918 przebywał w niewoli niemieckiej.
W grudniu 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego z przydziałem do II batalionu Wileńskiego pułku piechoty. W lutym 1919 wyznaczony na stanowisko dowódcy 7 kompanii tegoż pułku, a w czerwcu na komendanta pułkowej szkoły podoficerskiej[1]. W listopadzie 1919 czasowo objął dowództwo II batalionu i podczas zdobywania Lepla, dowodząc jedną z atakujących kolumn, obszedł nieprzyjaciela od południa i zaatakował go. Energiczne, dzielne i nadzwyczaj odważne kierowanie oddziałem w znacznym stopniu przyczyniło się do odniesienia zwycięstwa i zdobycia miasta. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”[2]. W styczniu 1920 wyznaczony na stanowisko dowódcy 2 kompanii 85 pułku piechoty, a w maju tego roku objął dowodzenie III batalionem mińskiego pułku strzelców. Zginął w walce pod Chotajewiczami. Spoczywa na cmentarzu w Wilnie[2].
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!
