Józef Becker

Józef Becker

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1871 Německý Brod
Data i miejsce śmierci	15 lutego 1925 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Grobowiec Józefa Beckera

Józef Becker (ur. 5 grudnia^[1] 1871 w Německým Brodzie, zm. 16 lutego 1925 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

W armii austriackiej służył od 1892, kolejno w pułkach nr 20 i 13^[2]. W czasie I wojny światowej walczył na froncie rumuńskim dowodząc batalionem i pułkiem. W 1917 był majorem 13 pułku piechoty Austro-Węgier^[3].

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Stanął z całym 113 pułkiem piechoty austriackiej do dyspozycji polskiego dowództwa w Krakowie. Od marca do maja 1919 dowódca 18 pułku piechoty. Od czerwca 1919 do grudnia 1920 kolejno: referent broni i organizacji w Dowództwie „Wschód”, dowódca Grupy Operacyjnej, oficer ds. zleceń w Dowództwie Etapów, dowódca Dowództwa Powiatu Etapowego Wilno (od 7 I 1920)^[4], oraz czasowo w polskiej ekspozyturze przy rządzie Ukrainy. W wojnie polsko-bolszewickiej dowódca XXVI^[5] Brygady Piechoty w 12, 18 i 13 Dywizji Piechoty. 22 maja 1920 zatwierdzony został w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia tego roku. Od grudnia 1920 był dowódcą Obszaru Warownego „Wilno”. 3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty^[6].

Od czerwca 1922^[2] do 1924 dowódca Obszaru Warownego „Kraków”, będąc wówczas oficerem nadetatowym 12 pułku piechoty z Wadowic^[7]. W kwietniu 1924 odkomenderowany został do pełnienia obowiązków dowódcy 18 Dywizji Piechoty w Łomży^[8]. 31 marca 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 11. lokatą w korpusie generałów^[9][10]. W lipcu tego samego roku mianowany został dowódcą 20 Dywizji Piechoty w Słonimie^[11][12]. Zmarł 16 lutego 1925 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Awanse

• podporucznik (leutnant) – 1892
• porucznik (oberleutnant) –
• kapitan (hauptmann II kl.) –
• kapitan (hauptmann I kl.) –
• major (major) –
• podpułkownik (oberstleutnant) – 1918
• pułkownik – zatwierdzony 22 maja 1920 z dniem 1 kwietnia 1920, zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919
• generał brygady – 31 marca 1924 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 11. lokatą

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)^[13]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)^[14]
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie (po raz 3 w 1922)^[15]
• Odznaka pamiątkowa „Orlęta”^[2]
• Order Korony Żelaznej III klasy – Austro-Węgry (przed III.1917)^[3]
• Krzyż Zasługi Wojskowej – Austro-Węgry (przed III.1917)^[3]
• Signum Laudis – Austro-Węgry (przed III.1917)^[3]
• Krzyż Żelazny – Cesarstwo Niemieckie (marzec 1917)^[3]
• Krzyż Komandorski Orderu Gwiazdy Rumunii (przed 1924)

Przypisy

1. Piotr Stawecki podał datę 5 listopada 1981 r.
2. Nowy komendant krakowskiego Obozu Warownego. „Nowości Illustrowane”. Nr 25, 24 czerwca 1922. brak numeru strony
3. Z Królestwa Polskiego. Odznaczenie. „Nowa Reforma”, s. 3, Nr 139 z 24 marca 1917. 
4. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 2 z 24.01.1920 r., s. 16
5. „Dziennik Personalny” (R.3, Nr 1), Warszawa, 26 stycznia 1922, s. 14 .
6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 395.
7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 158, 1453.
8. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 66 z 17.04.1924 r.
9. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 38 z 02.04.1924 r.
10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 118.
11. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 66 z 13.07.1924 r.
12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 74.
13. Dekret Wodza Naczelnego L. 2837 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 14)
14. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 22.
15. Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 12, s. 369

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998.
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: „Bellona”, 1994, s. 73, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .