I Rzeczpospolita
30 października 1651
Monaster Wydubicki w Kijowie
1650–1651
prawosławne
Patriarchat Konstantynopolitański
Eparchia białoruska
przed 1641
12 czerwca 1650
Ignacy, nazwisko świeckie Oksienowicz-Staruszycz (zm. 30 października 1651) – duchowny prawosławny I Rzeczypospolitej, wykładowca i rektor Akademii Mohylańskiej w Kijowie.
Wykształcenie uzyskał poza granicami Rzeczypospolitej. Przed 1640 był już rektorem szkoły przy monasterze w Hojsku[1]. Był wykładowcą Akademii Mohylańskiej w Kijowie[2] i jej rektorem w latach 1641–1642[1]. W 1641 został również przełożonym brackiego monasteru Objawienia Pańskiego w Kijowie z godnością ihumena. Rok później został przeniesiony do Monasteru Wydubickiego, w analogicznym charakterze[3].
Większość źródeł wskazuje, iż hieromnich Ignacy został 12 czerwca 1650 wybrany na biskupa mścisławskiego (jako koadiutor), jednak zmarł 30 października 1651 r., nie przyjąwszy chirotonii[4][5]. Niekiedy spotykana jest błędna wersja, jakoby 12 lipca 1650 miała miejsce jego chirotonia na biskupa mohylewskiego, mścisławskiego i orszańskiego, a duchowny zmarł kilka miesięcy później[1].
Słynął jako znakomity kaznodzieja. W rękopisie przetrwał jego zbiór kazań z homiliami na każdą niedzielę i święto. Jest również autorem „kazania pogrzebowego”, mowy nad grobem Eliasza Czetwertyńskiego[1].
«Всечестному иеромонаху Игнатию Оксеновичу Старушичу, игумену монастира Видубицкого, которий преставися года 1651 октоврия 30 дня».
{{Cytat}} Brakujące pola: treść. Przestarzałe pola: 1.