Identyfikacja wizualna (ang.visual identity) – podstawowe narzędzie, służące kreowaniu wizerunku marki firmy na rynku. Termin ten określa ogół symboli i zachowań stosowanych w firmie w celu uzyskania czytelnej i spójnej identyfikacji rynkowej i wyróżnienia jej spośród konkurencyjnych marek[1]. Spójny system wizualny jest najważniejszym elementem całościowej identyfikacji.
wygląd budynków i charakterystyczny wystrój wnętrz,
wygląd produktów oraz i ich opakowań,
szata zewnętrzna materiałów promocyjnych itd.
Księga identyfikacji wizualnej
Definicje takich cech jak kształt, kolor, kompozycja, proporcje, budowa geometryczna, pole optymalnej ekspozycji i inne, które mają na celu zachowanie poprawności reprodukcji znaku i uchronienie go przed niepożądanymi zmianami znajdują się w księdze identyfikacji wizualnej[2]. Opis, o którym mowa powyżej, dotyczy tzw. podstawowej księgi znaku. Jest to oficjalnym zapis wzorców prezentacji firmy. W sposób kompleksowy opisuje ona elementy systemu identyfikacji oraz sposoby i zasady ich wykorzystania. Księga identyfikacji występuje także pod innymi nazwami takimi jak księga tożsamości, księga znaku[3] oraz w wersjach anglojęzycznych Corporate Identity Manual, CI Manual, Corporate Identity Guide Book. Księga może więc obejmować następujące elementy wizualnej identyfikacji firmy[4]:
inne elementy identyfikacji (flagi, transparenty, maskotki, upominki).
Oficjalne zapisy dotyczące identyfikacji wizualnej mogą zostać poszerzone o księgę komunikacji werbalnej, która zawiera ustalenia dotyczące nazwy, sloganu firmowego, haseł reklamowych, słów kluczowych nazewnictwa produktów i ofert, słów kluczowych, wzorcowych tekstów (wymienione elementy obok werbalnej przyjmują także formę wizualną)[4]. Można także do nich dołączyć nośniki, zawierające elementy identyfikacji muzycznej.
Przypisy
↑A. Benicewicz-Miazga Grafika w Biznesie, Helion Gliwice 2005, s. 9.
↑Krzysztof Rychter, Zbigniew Chmielewski, Dariusz Tworzydło, Tożsamość wizualna. Znak, system, wizerunek, Wydawnictwo Newsline 2012, s. 55.
↑Krzysztof Rychter; Zbigniew Chmielewski; Dariusz Tworzydło, Tożsamość wizualna. Znak, system, wizerunek, Wydawnictwo Newsline 2012.
↑ abDaszkiewicz M., Wrona S., Kreowanie marki korporacyjnej, Difin, Warszawa 2014, s. 110–111.