Hugh Lawson White (ur. 30 października 1773 w hrabstwie Iredell, zm. 10 kwietnia 1840 w Knoxville) – amerykański polityk, kandydat na prezydenta w 1836 roku.
Życiorys
Urodził się 30 października 1773 w hrabstwie Iredell[1]. W 1785 roku jego rodzina przeniosła się do Karoliny Północnej[1]. W 1793 roku wziął udział w ekspedycji przeciwko Czirokezom, a następnie podjął studia klasyczne w Filadelfii i prawnicze w Lancaster[1]. Trzy lata później został przyjęty do palestry i rozpoczął prywatną praktykę w Knoxville[1]. Na początku XIX wieku pracował jako sędzia, a w latach 1807–1809 był członkiem legislatury stanowej Tennessee[1]. W 1809 roku został sędzią stanowego Sądu Najwyższego i pełnił tę funkcję do roku 1817, kiedy to powrócił do legislatury stanowej[1]. W 1825 roku został członkiem Senatu, gdzie zajął wakujące miejsce po Andrew Jacksonie[1]. Uzyskał reelekcję w 1829 i 1835 roku – wówczas odszedł z Partii Demokratycznej i dołączył do Partii Wigów[1]. W latach 1832–1833 pełnił funkcję przewodniczącego pro tempore Senatu[1]. Przed wyborami prezydenckimi w 1836 roku, Wigowie byli na tyle niezorganizowaną partią, że wystawili w wyborach trzech kandydatów: Williama Henry’ego Harrisona, Daniela Webstera i Hugh White’a, licząc że żaden z kandydatów nie uzyska większości i wyboru dokona Izba Reprezentantów[2]. W głosowaniu powszechnym White uzyskał około 146 tysięcy głosów, co stanowiło trzeci wynik wśród kandydatów[3]. W Kolegium Elektorskim zagłosowało na niego 26 elektorów[4]. White zmarł 10 kwietnia 1840 w Knoxville[1].
Przypisy