Hit (arab. هيت) – miasto nad Eufratem, w środkowym Iraku, położone w muhafazie Al-Anbar na północny zachód od Ar-Ramadi, stolicy tej muhafazy. Zamieszkane przez około 35 000 mieszkańców[1]. W starożytności sławne ze znajdujących się tu naturalnych źródeł bituminów[2].
Historia miasta w starożytności
Nazwa miasta pojawia się po raz pierwszy w listach z Mari pochodzących z okresu starobabilońskiego (1 poł II tys. p.n.e.), ale nie jest wykluczone, iż istniało ono już wcześniej, w okresie akadyjskim (2 poł. III tys. p.n.e.), kiedy to nosiło najprawdopodobniej nazwę Tuttul[2] (nie mylić ze starożytnym miastem Tuttul w północnej Syrii). W okresach średnioasyryjskim (ok. 1375-935 p.n.e.) i nowoasyryjskim (934-612 p.n.e.) znajdowało się pod kontrolą Asyrii, będąc ważną twierdzą na granicy z Babilonią[2].
Już w starożytności Hit znane było ze swych bituminów, używanych w budownictwie i do uszczelniania łodzi[2]. Nie jest wykluczone, iż sama nazwa miasta pochodzi od akadyjskiego słowa ittû, znaczącego bitumen[2]. Herodot wymienia Hit (w jego Dziejach nosi on nazwę Is) jako źródło bituminów używanych przez Nabuchodonozora II przy jego pracach budowlanych w Babilonie[2].
Przypisy