Historia Anglii (V–VII wiek)

31 grudnia 406 r., po przekroczeniu Renu przez plemiona germańskie, Konstantyn III w pełni opuścił Brytanię^[1]. To zostawiło słabych władców brytońsko-rzymskich i pozwoliło Anglosasom, aby zaatakowali Brytanię^[2]. W późniejszej części wieku (data nadal nie jest ustalona), lud ten przejął Anglię i utworzył Heptarchię. Heptarchia była jedną z wielu zmian w brytyjskiej kulturze wprowadzonych przez Anglosasów, m.in. język staroangielski, który nadal ma wpływ na dzisiejszy język angielski.

Kronika anglosaska mówi, że Cerdic, pierwszy król Wessexu, przybył do Anglii w 495 r^[3]. Wskazuje to koniec migracji plemion anglosaskich do Anglii i początek wczesnego etapu Heptarchii. W VI w., Brytowie byli wygnani z wyspy^[2] i pod koniec wieku, plemiona rozpoczęły organizować się w siedem królestw (Królestwo Anglii Wschodniej, Mercję, Nortumbrię, Wessex, Essex, i Kent), jak też mniejsze państwa-miasta, później znane jako burhy^[4].

Przypisy

1. Michael E.M.E. Jones Michael E.M.E., The End of Roman Britain, Cornell University Press, 1998, s. 246, ISBN 0-8014-8530-4  (ang.).
2. JohnJ. Morris JohnJ., The Age of Arthur: A History of the British Isles from 350 to 650, Charles Scribner's Sons, 1973, s. 56–62, ISBN 0-684-13313-X  (ang.).
3. John AllenJ.A. Giles John AllenJ.A., The Anglo-Saxon Chronicle (przetłumaczenie ze staroangielskiego, 1914), George Bell & Sons, 1914, s. 9  (ang.).
4. DavidD. Starkey DavidD., Crown and Country: A History of England through the Monarchy, HarperCollins, 2010  (ang.). Brak numerów stron w książce