Henryk Dembiński (ur. 18 lipca?/31 lipca 1908 w Irkucku, zm. 12 sierpnia 1941 w Hancewiczach na Polesiu) – polski działacz społeczny, publicysta. Członek KPP i PPS.[1]
Życiorys
Studiował filozofię i prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W czasie studiów w latach 1927–1932 był członkiem Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie”, a od 1928 do 1930 także prezesem oddziału wileńskiego. Od 1931 do 1932 był prezesem Stowarzyszenia Bratniej Pomocy na Uniwersytecie Wileńskim. W latach 1931–1932 publikował w miesięczniku „Żagary” (pisywał tu także Czesław Miłosz[2]). W 1934 Dembiński został członkiem Związku Lewicy Akademickiej „Front”, a w 1935 Komunistycznego Związku Młodzieży Polski i Komunistycznej Partii Polski. Był założycielem i redaktorem naczelnym pisma „Poprostu” (1935–1936). Współpracował także z „Kartą” (1936). W 1937 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. W latach 1937–1938 był więziony za działalność komunistyczną i w czasie swego procesu stwierdził, że jego rewolucyjność jest „tylko nędznym, dwudziestowiecznym odbłyskiem rewolucyjności Tego, którego wizerunek na krzyżu stoi na stole sędziowskim”[3].
Po wybuchu wojny i wkroczeniu do Wilna wojsk sowieckich działał w oświacie sowieckiej na Wileńszczyźnie i Polesiu. Zamordowany przez Niemców[4] na dworcu w miasteczku Hancewicze koło Pińska (po II wojnie światowej na terenie Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, a od 1991 roku terytorium Białorusi) w 1941 roku.
Jego żoną była Zofia Dembińska.
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Leonard Drożdżewicz, Lektura sprzed lat – Henryk Dembiński, „Znad Wilii”, nr 1 (61) z 2015 r., s. 146-149.
- ↑ CzesławC. Miłosz CzesławC., Jaki Henio? [online], Tygodnik Powszechny, 29 czerwca 2003 [zarchiwizowane z adresu 2003-08-30] .
- ↑ Jarosław Tomasiewicz: Rewolucja w imię Ewangelii?, „Robotnik Śląski” nr 7/1999
- ↑ JarosławJ. Kurski JarosławJ., Włóczędzy i sztandary (2) [online], Wyborcza.pl, 6 czerwca 2001 [zarchiwizowane z adresu 2011-02-25] .
