HMCS[a] „Wallaceburg” był jedną ze 110 zbudowanych jednostek typuAlgerine, znacznie większych od budowanych na początku wojny okrętów typu Bangor[1][2]. Nowy typ stanowił powrót do budowy pełnomorskich trałowców wielkości przedwojennego typu Halcyon, zdolnych nie tylko do wykonywania zdań trałowych, lecz także do walki z okrętami podwodnymi i eskortowania konwojów[2]. Cena za uniwersalność okazała się jednak wysoka, gdyż koszt budowy trałowca typu Algerine był dwukrotnie większy niż korwety typu Flower[2]. Kanadyjskie okręty tego typu nie posiadały wyposażenia trałowego i używane były jako do zadań eskortowych[1][2].
HMCS „Wallaceburg” zbudowany został w stoczni Port Arthur Shipbuilding Company w Port Arthur[1][3]. Stępkę okrętu położono w lipcu 1942 roku, a zwodowany został 17 grudnia 1942 roku[2][4].
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był oceanicznym trałowcem, przeznaczonym także do zadań eskortowych i zwalczania okrętów podwodnych[1][2]. Długość całkowita wynosiła 68,6 metra, szerokość 10,8 metra i zanurzenie maksymalne 3,28 metra (3,99 metra ze śrubami)[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła pomiędzy 950 a 1040 ton, zaś pełna 1235–1335 ton[1][4]. Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 2400 KM, do których parę dostarczały dwa trójwalczakowe kotły Admiralicji[1][2]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 16,5 węzła[1][5]. Okręt zabierał maksymalnie zapas 239 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 6000 Mm przy prędkości 12 węzłów[2].
Załoga okrętu liczyła od 85 do 138 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].
Służba
„Georges Lecointe” po zmianie uzbrojenia.
Okręt wszedł do służby w Royal Canadian Navy w listopadzie 1943 roku, otrzymując numer taktyczny J336[2]. Od 1950 roku jednostka pełniła rolę okrętu szkolnego, a w 1953 roku zmieniono jej numer taktyczny na FSE175[2]. Pod koniec lat 50. eskortowiec sprzedano Belgii (wraz z bliźniaczą jednostką HMCS „Winnipeg”) i 31 lipca 1959 roku przyjęto go do służby w Belgijskiej Marynarce Wojennej(inne języki) pod nazwą „Georges Lecointe” (numer taktyczny F901)[3][7]. Dokonano modernizacji uzbrojenia okrętu, zastępując działka kal. 20 mm czterema pojedynczymi działkami Bofors kal. 40 mm[6]. W 1966 roku zdemontowano dziobowe działo kal. 102 mm, instalując w jego miejsce dodatkowe działko kal. 40 mm[7]. Okręt został wycofany ze służby w 1969 roku[6][7], a w listopadzie 1970 roku rozpoczęło się w Brugii jego złomowanie[8].
Uwagi
↑HMCS – His/Her Majesty’s Canadian Ship – Kanadyjski Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.
J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-281-8. (ang.).
Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
10.jpg)
