HMCS LaSalle (K519)
„LaSalle” w latach 40.
|
| Klasa
|
fregata
|
| Typ
|
River
|
| Historia
|
| Stocznia
|
Davie Shipbuilding(inne języki), Lauzon
|
| Położenie stępki
|
4 czerwca 1943
|
| Wodowanie
|
12 listopada 1943
|
 Royal Canadian Navy
|
| Wejście do służby
|
29 czerwca 1944
|
| Wycofanie ze służby
|
grudzień 1945
|
| Zatopiony
|
jako falochron w 1948
|
| Dane taktyczno-techniczne
|
| Wyporność
|
standardowa: 1310–1460 ton
pełna: 1920–2180 t
|
| Długość
|
całkowita: 91,8 metra
86,3 m między pionami
|
| Szerokość
|
11,2 m
|
| Zanurzenie
|
3,61–3,89 m
|
| Napęd
|
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM
2 kotły, 2 śruby
|
| Prędkość
|
20 węzłów
|
| Zasięg
|
7200 Mm przy prędkości 12 węzłów
|
| Sensory
|
radary Typ 268, 272, 275, 291
sonary
|
| Uzbrojenie
|
2 działa kal. 102 mm (1 x II)
8 działek plot. kal. 20 mm (2 x II, 4 x I)
1 miotacz Hedgehog
8 mbg, 2 zrzutnie bg
|
| Załoga
|
140
|
HMCS LaSalle (K519) – kanadyjska fregata z okresu II wojny światowej, jedna ze 135 zbudowanych jednostek typu River. Okręt został zwodowany 12 listopada 1943 roku w stoczni Davie Shipbuilding(inne języki) w Lauzon, a do służby w Royal Canadian Navy wszedł 29 czerwca 1944 roku z numerem burtowym K519. Podczas działań wojennych HMCS „LaSalle” uczestniczył w eskorcie 13 konwojów. Jednostka została wycofana ze służby w grudniu 1945 roku i sprzedana w 1947 roku, a jej kadłub zatopiono jako falochron w 1948 roku u brzegów wyspy Vancouver.
Projekt i budowa
Projekt okrętu powstał na skutek konieczności budowy jednostek eskortowych przeznaczonych do ochrony konwojów o lepszych parametrach od korwet typu Flower, budowanych masowo w początkowym okresie II wojny światowej[1]. Bazując na rozwiązaniach konstrukcyjnych tych ostatnich, inżynier William Reed zaprojektował jednostki znacznie dłuższe, szersze, wyposażone w siłownię o większej mocy z dwiema śrubami (lecz nadal była to maszyna parowa, znacznie tańsza od nowocześniejszych turbin parowych), co w konsekwencji spowodowało wzrost zasięgu, dzielności morskiej, prędkości i ilości przenoszonego uzbrojenia[1][2]. Wykorzystanie cywilnych metod budowy i podzespołów dało możliwość masowej i taniej produkcji okrętów nawet w małych stoczniach, w wyniku czego powstało aż 135 fregat typu River[1]. Nowy typ jednostki zwalczania okrętów podwodnych był pierwszym, który został sklasyfikowany jako fregata[2].
HMCS[a] „LaSalle”[b] zbudowany został w stoczni Davie Shipbuilding(inne języki) w Lauzon[3][4]. Stępkę okrętu położono 4 czerwca 1943 roku, a zwodowany został 12 listopada 1943 roku[5] [6].
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był oceaniczną fregatą, przeznaczoną głównie do zwalczania okrętów podwodnych[7]. Długość całkowita wynosiła 91,8 metra (86,3 metra między pionami), szerokość 11,2 metra i zanurzenie maksymalne 3,89 metra[5] [7]. Wyporność standardowa wynosiła pomiędzy 1310 a 1460 ton, a pełna 1920–2180 ton[5] [7]. Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM, do których parę dostarczały dwa trójwalczakowe kotły Admiralicji[5] [7]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 20 węzłów[5] [7]. Okręt zabierał maksymalnie zapas 646 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 7200 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 5400 Mm przy prędkości 15 węzłów)[5] [8].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z podwójnego zestawu dział uniwersalnych kal. 102 mm (4 cale) QF HA Mark XVI L/45[5] [9]. Uzbrojenie przeciwlotnicze składało się z 8 działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm Mark II/IV L/70 (dwóch podwójnych i czterech pojedynczych)[5] . Broń ZOP stanowiły: miotacz Hedgehog oraz osiem miotaczy i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem do 150 bg)[5] . Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radary Typ 268, 272, 275, 291 oraz sonary[5] .
Załoga okrętu składała się z 140 oficerów, podoficerów i marynarzy[5] [7][c].
Służba
Okręt wszedł do służby w Royal Canadian Navy 29 czerwca 1944 roku, otrzymując numer taktyczny K519[4][6]. Podczas wojny jednostka uczestniczyła w eskorcie 13 konwojów: SC-162, SC-163, ON-271 (grudzień 1944 roku), ONS-41, XB-146, ON-284 (luty 1945 roku), ON-285 (marzec), HX-347 (marzec – kwiecień), HX-349 (kwiecień), HX-351, HX-352, HX-353 (kwiecień – maj) i HX-357 (maj – czerwiec)[10] .
W 1944 roku wzmocniono uzbrojenie przeciwlotnicze jednostki, instalując w miejscu dwóch pojedynczych działek kal. 20 mm dwa podwójne zestawy tego kalibru (od tego momentu fregata była uzbrojona w 10 działek Oerlikon kal. 20 mm Mark II/IV L/70 (cztery podwójne i dwa pojedyncze)[5] [11] .
Jednostka została wycofana ze służby w grudniu 1945 roku i sprzedana 13 grudnia 1947 roku[5] [12]. Kadłub został zatopiony jako falochron w 1948 roku u brzegów wyspy Vancouver[4][12].
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Mariusz Borowiak: Zabójcy U-Bootów. Bitwa o Atlantyk 1939-1945. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2013. ISBN 978-83-7020-471-6.
- J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-281-8. (ang.).
- Norman Friedman: British Destroyers and Frigates: The Second World War and After. Barnsley: Seaforth Publishing, 2012. ISBN 978-184832-015-4. (ang.).
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Ivan Gogin: later River frigates (1944). Navypedia. [dostęp 2018-07-17]. (ang.).
- Ivan Gogin: "RIVER" class (later Canadian-built) frigates (1944). Navypedia. [dostęp 2018-07-17]. (ang.).
- Robert Jackson: Niszczyciele, fregaty i korwety. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2001. ISBN 83-1109-273-7.
- Don Kindell: Convoy Escort Movements of Royal and Dominion Navy Vessels - RIVER-CLASS FRIGATES, Part 5 of 6, Royal Canadian Navy (ii). Naval History Homepage, 2011. [dostęp 2018-07-17]. (ang.).
- H.T. Lenton: British Escort Ships. New York: Arco Publishing Company, Inc., 1974. ISBN 0-668-03507-2. (ang.).
