Polska
ul. 28 czerwca 1956 r. 223/22960-965 Poznań[1]
1920[2]
spółka z o.o.
dr Marcina Rodka, LL.M.[3]
0000069009
370 (lipiec 2010)[2]
105 553 000 PLN[1]
H. Cegielski – Fabryka Pojazdów Szynowych – przedsiębiorstwo produkujące pojazdy szynowe założone w 1920 w Poznaniu. W 1997 spółka przyjęła obecną nazwę i weszła w skład grupy H. Cegielski – Poznań, a od 2010 jej wyłącznym akcjonariuszem i właścicielem jest Agencja Rozwoju Przemysłu.
Fabryka powstała w 1920[2] jako część zakładów H. Cegielski Towarzystwo Akcyjne[4] i już w 1921 rozpoczęła produkcję wagonów towarowych. Początkowo były to węglarki kryte i wagony do przewozu szyn, a następnie także wagony specjalne, m.in. pocztowe oraz chłodzone suchym lodem[5].
W 1926 fabrykę opuścił pierwszy ciężki parowóz towarowy serii Ty23. Do 1932 powstały 164 sztuki tej lokomotywy[5]. W 1927 natomiast na zamówienie Ministerstwa Komunikacji zaprojektowany został pierwszy całkowicie polski parowóz OKl27. Do 1933 wybudowano 122 jego egzemplarze[6].
Pod koniec lat 20. XX wieku tabor kolejowy stanowił produkcję pierwszoplanową zakładów. W 1928 uruchomiono budowę wagonów osobowych, a w 1930 fabrykę opuścił ich 100. egzemplarz. Zakłady wykonały także na specjalne zamówienie 10 wagonów restauracyjnych dla Paryża[5].
W 1930 Ministerstwo Komunikacji zamówiło w Zakładach Mechanicznych Hipolita Cegielskiego 9 parowych wagonów motorowych, które zbudowano rok później[7]. W 1934 skonstruowano pierwszą Luxtorpedę, a w 1936 pierwsze wagony sterownicze i doczepne dla jednostek elektrycznych. W 1937 powstały cztery lekkie elektrowozy EL.200 dla Warszawskiego Węzła Kolejowego oraz 10 wagonów tramwajowych dla Poznańskiej Kolei Elektrycznej[5].
Podczas II wojny światowej zakłady zostały przejęte przez niemiecki koncern zbrojeniowy Deutsche Waffen und Munitionsfabriken[4], nosiły nazwę DWM Posen i produkowały tabor na potrzeby III Rzeszy. 22 stycznia 1945 Niemcy opuścili fabrykę ewakuując cenniejsze obrabiarki i inne urządzenia, a 28 stycznia została ona ponownie zajęta, tym razem przez wojenną administrację radziecką. 8 lutego Zakłady Cegielskiego zostały przekazane Tymczasowemu Zarządowi Państwowemu[8].
W 1946 utworzono Zakłady Przemysłu Metalowego H. Cegielski Poznań, a działająca w ich ramach fabryka taboru przyjęła nazwę Fabryka Wagonów. Do 1950 zbudowano w niej ponad 500 wagonów na potrzeby PKP, a w latach 1950-1960 wyprodukowano 2846 wagonów różnych typów dla ZSRR[5].
Na początku lat 60. zakłady wykonały krótką serię spalinowych wagonów silnikowych serii SN80[9]. W 1967 producent został przemianowany na Fabrykę Lokomotyw i Wagonów i rozpoczął budowę prototypowych spalinowozów typu 301D, a trzy lata później uruchomiono produkcję seryjną lokomotyw serii SP45[5]. W latach 1975–1977 w fabryce zbudowano dwa prototypowe spalinowozy serii SP47, a w latach 1974-1985 konstruowano lokomotywy serii SU46[9].
W 1977 produkcja spalinowozów została wstrzymana na rzecz elektrowozów. Do 1992 zakłady budowały lokomotywy serii ET41, EU07 i EM10[9].
W 1995 zakłady przekształcono w spółkę akcyjną[9], a w 1997 w ramach reorganizacji na bazie Fabryki Lokomotyw i Wagonów powstała niezależna spółka H. Cegielski – Fabryka Pojazdów Szynowych Sp. z o.o. należąca do grupy H. Cegielski – Poznań S.A.[5].
26 marca 2010 Agencja Rozwoju Przemysłu przejęła 100% udziałów spółki, stając się tym samym jej wyłącznym właścicielem[5].
W kwietniu i wrześniu 2015 Przewozy Regionalne sprzedały łącznie 20 EN57 spółce Polski Tabor Szynowy. Jednostki te zostały następnie zmodernizowane przez FPS[10].
27 lutego 2018 PKP Intercity podpisało z Fabryką Pojazdów Szynowych umowę na dostawę 55 wagonów osobowych z opcją na dodatkowe 26 wagonów[11].
Zakłady oferują: