PROFILBARU.COM

Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
	; Szyld GOPR
Państwo	Polska
Siedziba	Zakopane
Data założenia	15 września 1952
Zasięg	Polska
Prezes Zarządu Głównego	Łukasz Felcenloben
Nr KRS	0000156881
Data rejestracji	28 marca 2003
brak współrzędnych
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (GOPR) – organizacja prowadząca akcje ratownicze, szkolenia i zapobiegająca wypadkom na terenach górskich Polski.

Historia

Powstało w 1952 roku w Zakopanem z inicjatywy Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. 15 września tego roku przyjęty został regulamin i określona struktura GOPR^[1]. Pierwszym prezesem został Stefan Zwoliński. W tym roku została utworzona charakterystyczna odznaka ratowników GOPR^[2]. Utworzono wkrótce wtedy następujące oddziały: Beskidzkie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, Krynickie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, Sudeckie Ochotnicze Pogotowie Ratownicze^[3]. Po czterech latach działalności opracowano nowy regulamin GOPR, w którym w miejsce dotychczasowych sekcji terenowych powołano następujące grupy regionalne: Grupę Tatrzańską (Zakopane), Grupę Beskidzką (Bielsko-Biała), Grupę Krynicką (Krynica) i Grupę Rabczańską z siedzibą w Rabce^[3]. W 1961 roku powstała grupa bieszczadzka z siedzibą w Sanoku. W tym czasie rozpoczęto składanie przysięgi, co dotychczas praktykowano jedynie w grupie tatrzańskiej. W 1968 roku GOPR został członkiem zwyczajnym ICAR – Międzynarodowego Komitetu Ratownictwa Alpejskiego^[3]. Na początku lat 70. GOPR wprowadził system łączności radiowej, a w 1975 roku – współpracę z lotnictwem sanitarnym^[3]. W 1976 roku grupa sudecka została rozbita na karkonoską i wałbrzysko-kłodzką^[4]. W 1990 roku ratownicy tatrzańscy wystąpili ze struktur GOPR, wracając do formuły niezależnego stowarzyszenia – Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego^[3]. W 2012 roku GOPR odznaczono Medalem Honorowym im. Józefa Tuliszkowskiego^[5].

GOPR dzisiaj

Obecnie GOPR, tak jak działający niezależnie TOPR, jest organizacją zamkniętą. Aby zostać ratownikiem GOPR-u, trzeba mieć odpowiedni wiek (18–35 lat), przejść dwuletni staż kandydacki, intensywne szkolenie oraz testy i egzaminy kwalifikacyjne, które sprawdzają nie tylko umiejętności teoretyczne takie jak wiedza medyczna oraz topografia terenu, ale także kondycję fizyczną, umiejętność jazdy na nartach itp. oraz zdać egzamin^[6].

Ratownicy GOPR-u na zmiany pełnią 24-godzinne dyżury przez wszystkie dni w roku w swoich stacjach ratunkowych. Umieszczone są one zazwyczaj przy schroniskach, większych stacjach narciarskich oraz miejscach wytężonego ruchu turystycznego. Ratownicy korzystają dzisiaj z nowoczesnego sprzętu ratowniczego, który znacznie usprawnia ich pracę, takiego jak samochody terenowe, quady, skutery śnieżne, detektory lawinowe, GPS-y, radiostacje itp.^[7] Ratownicy posiadają również przeszkolenie z ratownictwa wodnego z uwzględnieniem górskich rzek a stację ratunkową GOPR w Szczawnicy wyposażono również w ponton służący do przeprowadzania akcji ratowniczych w górskim odcinku biegu Dunajca^[8].

GOPR wykorzystuje także specjalnie szkolone psy, są to psy ratownicze do poszukiwań osób, np. zasypanych śniegiem z lawiny^[9].

Ratowników GOPR-u można rozpoznać dzięki charakterystycznym strojom – czerwonym lub czerwono-niebieskim polarom, kurtkom, spodniom. Na stroju widnieje owalny symbol z błękitnym krzyżem pośrodku lub / oraz sam krzyż bezpośrednio na ubraniu wraz z podpisem GOPR^[10].

Obecnie GOPR tworzy 7 grup regionalnych:

W końcu 2016 GOPR liczył 102 ratowników zawodowych i 896 ochotników^[11], a w 2020 123 ratowników zawodowych i 824 ochotników^[12].

W okresie od 24 czerwca do 31 sierpnia 2017 na terenie polskich gór, od Sudetów po Bieszczady (z wyłączeniem Tatr) GOPR interweniował 614 razy^[13], a w całym 2020 roku 1880 akcji (w tym 105 z udziałem śmigłowca)^[12].

Przyrzeczenie ratownicze

Dobrowolnie przyrzekam pod słowem honoru, że póki zdrów będę, na każde wezwanie Naczelnika lub Jego Zastępcy – bez względu na porę roku, dnia i stan pogody – stawię się w oznaczonym miejscu i godzinie i udam się w góry celem niesienia pomocy ludziom jej potrzebującym. Postanowienia statutu GOPR będę przestrzegał ściśle, polecenia Naczelnika, jego zastępców, kierowników wypraw i akcji będę wykonywał rzetelnie, pamiętając, że od mego postępowania zależy zdrowie i życie ludzkie. W pełnej świadomości przyjętych na siebie trudnych obowiązków i na znak dobrej woli, powyższe przyrzeczenie przez podanie ręki Naczelnikowi potwierdzam^[14].

Przypisy

↑ 65 lat GOPR – uroczystości jubileuszowe. ratownictwogorskie.pl. [dostęp 2017-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-29)].
↑ Historia odznaki GOPR. [w:] Portal górski [on-line]. [dostęp 2017-12-26].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e 50 lat GOPR. [w:] Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe [on-line]. [dostęp 2017-12-26].
↑ Historia Grupy Karkonoskiej GOPR. [w:] Grupa Karkonoska GOPR [on-line]. [dostęp 2017-12-26].
↑ Wykaz nadanych Medali Honorowych im J. Tuliszkowskiego w 2012 roku. straz.gov.pl. [dostęp 2015-12-18].
↑ Jak zostać ratownikiem GOPR. [w:] Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe [on-line]. 2015-10-29. [dostęp 2017-12-26].
↑ Sprzęt ratownika górskiego – kiedyś i dziś. [w:] góry online [on-line]. 2004-07-29. [dostęp 2017-12-26].
↑ Tomasz Mateusiak: Ratownicy GOPR wskoczyli w lodowate wody Dunajca. [w:] gazetakrakowska.pl [on-line]. 2004-05-16. [dostęp 2019-08-03].
↑ Psy ratownicze GP GOPR [online] .
↑ GOPR: Docenieni ratownicy. [w:] Beskidzka24 [on-line]. [dostęp 2017-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-26)].
↑ GOPR w liczbach. GOPR. [dostęp 2017-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-28)].
↑ ^a ^b Górskie służby ratownicze MSWiA.
↑ 614 interwencji w górach w sezonie letnim.
↑ GOPR: „Dobrowolnie przyrzekam pod słowem honoru...”. [w:] Rynek Zdrowia [on-line]. 2017-10-28. [dostęp 2017-12-26].