Groenendael został wyhodowany przez belgijskiego hodowcę Nicholasa Rose[3]. Oficjalnie rasa powstała pomiędzy 1891 a 1897[4]. Psy groenendaela są większe i masywniej zbudowane od suk. Podlegają próbom pracy[5].
Użytkowość
Z uwagi na dużą sprawność, dzielność oraz wyśmienity węch, groenendaele służą w policji. Ponadto są znakomitymi tropicielami, ratownikami oraz przewodnikami niewidomych.
Przedstawiciele tej rasy osiągają sukcesy w "psich" sportach, m.in. w agility.
Szata i umaszczenie
Włos czarny – długi, falisty – z dopuszczalnymi białymi znaczeniami na piersi ("krawat") i na palcach, także szare "portki" i rudawy nalot na sierści.
Charakter i usposobienie
Pies o dużym temperamencie, energiczny i żywiołowy lecz może być bojaźliwy i niepewny jeżeli był źle socjalizowany i prowadzony. Potrzebuje stałego kontaktu z właścicielem, od którego należy wymagać doświadczenia i konsekwencji, gdyż psy tej rasy miewają skłonności do dominacji. Owczarki belgijskie są dobrymi i czujnymi stróżami, lubią pracę, są spostrzegawcze i pojętne. Są to psy wymagające specjalnej tresury (przez pozytywną stymulację) – czyli nie poprzez zmuszania psa do danych zachowań, ale uczenie go tych zachowań poprzez zachęcanie i nagradzanie. Pies niezbyt dobrze czuje się w mieszkaniach, szczególnie w sytuacjach gdy ma pracujących, nieobecnych przez cały dzień opiekunów.
Potrzebuje "zagrody" do pilnowania i dużo przestrzeni.
Pielęgnacja
Groenendael linieje 1–2 razy w roku i jest to linienie bardzo obfite. W tym czasie psy wymagają intensywnego szczotkowania przez kilka dni. Jednak gdy większość czasu spędza w pomieszczeniach linieje przez cały rok. Pies tej rasy nie powinien być specjalnie przygotowywany do wystaw kynologicznych – ma wyglądać normalnie.
Przypisy
↑Belgian Sheepdog. American Kennel Club. [dostęp 2011-05-23]. (ang.).
↑Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras. (pdf)
↑Bruce Fogle: Wielka encyklopedia: Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 83-7079-672-9. Brak numerów stron w książce
