Greg McGee (ur. 1950 w Oamaru) – nowozelandzki pisarz, dramaturg, scenarzysta i producent filmowy. W młodości grał w rugby w drużynie narodowej Junior All Blacks. Uczył się w Waitaki Boys High School, a następnie studiował na University of Otago, który ukończył w 1972 z wykształceniem prawniczym. Pod pseudonimem Alix Bosco napisał dwie powieści kryminalne[1][2][3].
Działalność literacka
Początki twórczości dramatycznej McGee związane są z udziałem w warsztatach dramaturgicznych realizowanych przez organizację Playmarket, która miała na celu promować dramaturgów i ich twórczość[1][4]. Wybrane, nowe i oryginalne scenariusze były testowane przez aktorów i reżyserów pracujących razem z dramatopisarzem, któremu towarzyszył dramaturg, specjalizujący się w opracowywaniu spektakli. Warsztaty te miały duży wpływ na rozwój sztuk teatralnych i dramaturgów w Nowej Zelandii i właśnie tam pierwszy raz McGee zaprezentował scenariusz sztuki „Foreskin’s Lament”[4]. Wystawiona dla szerszej publiczności, w 1981 w Circa Theatre, odniosła ogromny sukces[5]. Osadzone w środowisku graczy rugby dzieło, raz na zawsze obaliło egalitarny mit – potwierdziło różnice klasowe w Nowej Zelandii i obnażyło bezwstydnie gorsze traktowanie społeczności maoryskiej w latach 70. Za pomocą języka i postawy środowiska graczy rugby ukazał nadużycia wobec mniejszości, w szczególności kobiet, obcokrajowców i homoseksualistów[1][6].
Afisz sztuki "Foreskin's Lament", 1981
Kolejna, wystawiona w 1983 „Tooth and Claw”, opierała się na jego kwalifikacjach prawnych, a kancelaria prawnicza posłużyła do ukazania w metaforycznym świetle społeczeństwa. W budzący niepokój sposób ukazuje, że prawnicy i inni, jak gracze rugby, mogą łamać zasady i wykorzystywać swoją pozycję, gdy im to odpowiada[1][2].
Wszystkie sztuki sceniczne McGee koncentrują się na utracie zbiorowych wartości i indywidualnego altruizmu w coraz bardziej materialistycznym i samolubnym społeczeństwie. Ich dramaturgiczna siła polega na świetnych dialogach, wypełnionych humorem i ironią, która rozluźnia publiczność a wtedy pojawiają się gorzkie paradoksy i bóle społeczne. Liberalni bohaterowie McGee stoją w obliczu tego samego dręczącego dylematu, ponieważ sympatia do ugruntowanych struktur, jak świat rugby czy prawo, wprowadza w błąd krytykę społeczną[1].
W 2009 roku jego kariera przybrała nieoczekiwany obrót, gdy pod kobiecym pseudonimem Alix Bosco wydał powieść „Cut and Run” stając się enigmatycznym pisarzem kryminalnym i zwycięzcą prestiżowej nagrody Ngaio Marsh Award[1][7]. Po wydaniu drugiej powieści „Slaughter Falls”, gdy uwaga mediów coraz bardziej skupiała się nad tajemniczą pisarką, postanowił ujawnić prawdziwą tożsamość autora i zrezygnować z wydawania pod tym pseudonimem[7].
W 2012 napisał bestsellerową biografię „Richie McCaw: The Open Side”, nowozelandzkiego rugbysta, kapitana reprezentacji All Blacks, z którą zdobył Puchar Świata w Rugby 2011[8]. W tym samym roku ukazała się jego pierwsza powieść „Love And Money”, opublikowana pod własnym nazwiskiem[1][2][9].
W 2013 McGee został laureatem Katherine Mansfield Menton Fellowship, od 1970 jednego z najbardziej pożądanych i prestiżowych stypendiów literackich w Nowej Zelanadii[8].
Kolejna powieść wydana pod własnym nazwiskiem „The Antipodeans”, została opublikowana w 2015 roku przez Upstart Press[10].
Działalność telewizyjna i filmowa
Społeczno-polityczne niepokoje McGee sprawiły, że zaangażował się w twórczość dla telewizji i filmu, aby dotrzeć do szerszej publiczności. W latach 1991 i 2007 skupił się głównie na pisaniu scenariuszy filmowych[2]. Za swoją telewizyjną twórczość zdobył wiele nagród, w tym nagrodę dla najlepszego dramaturga za dwa dramaty polityczne: „Erebus: The Aftermath” (1987), która badała sądowe śledztwo w sprawie katastrofy lotniczej nowozelandzkiego samolotu McDonnell Douglas DC-10-30 i „Fallout” (1994) miniserial o współpracy Nowej Zelandii, w ramach paktu antyatomowego ANZUS, ze Stanami Zjednoczonymi i politycznych implikacji dla laburzystowskiego rządu Davida Lange'a[1][2][11].
Razem z Deanem Parkerem był współscenarzystą filmu „Old Scores”, w reżyserii Alana Claytona, wielokrotnie nagradzanego m.in.: BAFTA Awards i New Zealand Film and TV Awards[1][11].
W 2003 McGee napisał scenariusz do filmu „Skin and Bone”, który jest zaktualizowaną wersją sztuki „Foreskin’s Lament”. Osadzony w środowisku graczy rugby odzwierciedla zmieniające się, społeczne i sportowe, realia[1][2].
.jpg)
