Obecna granica białorusko-litewska powstała w 1939 roku, gdy po agresji ZSRR na PolskęArmia Czerwona dotarła do granicy z Litwą. Początkowo miała ona przebieg taki jak granica polsko-litewska. Na mocy porozumienia litewsko-radzieckiego z 10 października 1939 roku ZSRR przekazał Litwie rejon Wilna i Oran oraz wąski pas ziemi ciągnący się w stronę Święcian. Po okupacji Litwy przez Armię Czerwoną w czerwcu 1940 i jej aneksji do ZSRR w formie Litewskiej SRR (sierpień 1940), 6 listopada 1940 roku LSRR otrzymała także rejon Druskiennik oraz ziemię na wschód od Święcian. Ówczesna granica republik radzieckich: Litewskiej i Białoruskiej miała przebieg taki jak obecnie. Po odzyskaniu niepodległości przez Litwę i Białoruś powstała obecna granica białorusko-litewska.
Współcześnie istniejąca granica w niewielkim stopniu uwzględnia naturalne warunki terenu, historyczne związki gospodarcze i etniczne. Dzieli w dużej mierze obszar etnicznie polski. Przykładowo przygraniczny litewski rejon solecznicki jest zamieszkany w 78% przez Polaków, a białoruskim rejonie woronowskim Polacy stanowią 81% mieszkańców[5].
