Stawkę 15 stałych uczestników Grand Prix uzupełnili: z dziką kartą Hans Niklas Andersen, natomiast rezerwę toru stanowili Fredrik Lindgren oraz Jonas Davidsson.
Obrońca tytułu Tony Rickardsson ogłosił zakończenie kariery żużlowej. W GP Skandynawii zastąpi go drugi rezerwowy cyklu Ryan Sullivan (pierwszy rezerwowy H. Andersen wcześniej otrzymał dziką kartę).
W wyniku losowania ustalono numery startowe (zgodnie z nimi zawodnicy wpisywani są do tabeli biegowej). W nawiasach podano numery stałe – w nich rzeczywiście żużlowcy startowali.
Po raz pierwszy na podium Grand Prix nie stanął Jason Crump, który w finale upadł na ostatniej pozycji.
Do rzadkiej okazji doszło w biegu 22: najpierw z biegu został wykluczony po upadku Nicki Pedersen. Następnie Scott Nicholls spowodował upadek, jadącego na drugiej pozycji, Hansa Andersena. Sędzia wykluczył Brytyjczyka. Ponieważ do startu miałoby stanąć jedynie dwóch zawodników, obaj awansowali do finału bez konieczności powtarzania biegu (zaliczono wyniki w chwili przerwania biegu).
Z Polaków tylko Jarosław Hampel awansował do półfinałów, jednak po defekcie na ostatniej pozycji odpadł. Piotr Protasiewicz odnotował najlepszy występ w tym sezonie – zdobył 4 punkty. Ostatni z Polaków był Tomasz Gollob, który po tym turnieju spadł z 5. na 8. pozycję w klasyfikacji Grand Prix.
