Granacki Żleb

Granacki Kocioł – górne piętro Granackiego Żlebu

Granacki Żleb (słow. Granátový žľab) – żleb w słowackich Tatrach Wysokich, będący orograficznie lewym odgałęzieniem Doliny Wielickiej. Jest to środkowy z trzech wielkich żlebów (pozostałe to Dwoisty Żleb i Kwietnikowy Żleb) opadających do Doliny Wielickiej z okolic Granackiej Ławki – systemu zachodów i półek biegnących wzdłuż południowo-zachodnich ścian Granatów Wielickich. Żleb pnie się z Wielickiego Ogrodu w kierunku Wyżniej Granackiej Szczerbiny i rozwidla się na kilka odnóg na wysokości Granackiej Ławki^[1].

Dolne fragmenty Granackiego Żlebu są dość wąskie, występują tam progi skalne^[1]. Górne piętro Granackiego Żlebu przekształca się w Granacki Kocioł (Granátový kotol), w którym rozszerza się ono w formie wachlarza i wiedzie dalej w górę pod Wielką Granacką Turnię i Małą Granacką Turnię. Żleb oddziela od siebie turnie należące do grupy Granackich Baszt: Podufałą Basztę na północnym zachodzie i Wielką Granacką Basztę na południowym wschodzie^[2]. Tuż ponad żlebem, od jego północno-zachodniej strony, wznoszą się Podufałe Mnichy, natomiast w miejscu, w którym rozszerza się on w kocioł, po przeciwnej stronie tkwi Granacka Strażnica^[3]. Dnem żlebu płynie potoczek. Zimą teren ten jest zagrożony lawinami^[1].

Przypisy

1. Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967, s. 166–167, 204–206.
2. Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 382. ISBN 83-01-13184-5.
3. Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 141. ISBN 83-909352-2-8.