Miejscowość leży w południowej części wyspy Eysturoy, na wschodnim wybrzeżufiorduSkálafjørður[2]. Przez miejscowość przepływają liczne cieki wodne, między innymi Regnáin, płynący przez rozpadlinę Glyvragjógv[3]. Na południe od miejscowości znajduje się wieś Saltangará, a za nią siedziba władz gminy Runavík, na północ zaś leży Lambareiði[3]. Na zachód od Glyvrar znajduje się pasmo górskie, którego najbliższymi szczytami są: Hæddin (274 m n.p.m.), Høgaleiti (264 m n.p.m.) oraz Glyvrafjall (303 m n.p.m.)[3][4].
Informacje ogólne
Populacja
Według szacunków na 1 stycznia2016 roku Glyvrar zamieszkuje 398 osób[1]. W 1985 roku żyło tam 409 ludzi, jednak liczba ta od tamtej pory malała do 1995 roku, kiedy populacja wynosiła tam 321 mieszkańców[1]. Wyjątkiem był rok 1992, kiedy liczba mieszkańców wzrosła. Na ubytek populacji wpływ miał między innymi kryzys gospodarczy na Wyspach Owczych w połowie XX wieku. Po 1995 roku liczba ludności ponownie zaczęła wzrastać, osiągając 356 osób w 2000 roku, 406 w 2003 i 424 w 2006[1]. Następnie liczba mieszkańców ponownie spadła do 403 w 2007, wzrosła do 420 w 2008, a następnie znowu zaczęła maleć. W 2012 osiągnęła 368 osób, w 2013 wzrosła do 378 i znów spadła do 370 w 2015[1]. Obecnie populacja w Glyvrar znów przyrasta.
Współczynnik feminizacji w Glyvrar wynosi 93 kobiety na 100 mężczyzn[1]. 27,9% stanowią osoby w wieku przedprodukcyjnym, a ludzie po sześćdziesiątym piątym roku życia 18,3%[1].
Przez miejscowość przebiega droga krajowa numer 15, łącząca Toftir ze Skipanes[2]. W Glyvrar ma początek linia 442 autobusowa państwowego przedsiębiorstwa komunikacyjnego Strandfaraskip Landsins[5]. Biegnie ona następnie przez Runavík, Rituvík do Æðuvík, a następnie z powrotem.
Historia
Miejscowość została po raz pierwszy wspominana w Jarðarbókin - spisie z 1584 roku[6][7]. Od 1903 do 1928 roku w miejscowości funkcjonowała szkoła dla nawigatorów[8]. Obecnie istnieje tam szkoła podstawowa[9]. W 1914 w szkole w Glyvrar pracował Victor Danielsen, tłumacz Biblii na język farerski. Kościół wybudowany został w 1927 roku, jednak został poważnie przebudowany w 1981[10]. W 1968 założono w Glyvrar Bakkafrost zajmujące się przetwórstwem rybnym[8]. Od 1986 w miejscowości działa muzeum historyczne Bygdasavnid Forni[11].