Glukonolakton
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
(3R,4S,5S,6R)-3,4,5-trihydroksy-6-(hydroksymetylo)tetrahydro-2H-piran-2-on
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| δ-lakton kwasu glukonowego, D-glukono-1,5-lakton
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C6H10O6
|
| Masa molowa
|
178,14 g/mol
|
| Wygląd
|
białe, krystaliczne ciało stałe o słodkim smaku[1]
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
90-80-2
|
| PubChem
|
7027
|
| DrugBank
|
DB04564
|
| SMILES
|
C([C@@H]1[C@H]([C@@H]([C@H](C(=O)O1)O)O)O)O
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C6H10O6/c7-1-2-3(8)4(9)5(10)6(11)12-2/h2-5,7-10H,1H2/t2-,3-,4+,5-/m1/s1
|
| InChIKey
|
PHOQVHQSTUBQQK-SQOUGZDYSA-N
|
|
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
Glukonolakton, GDL – organiczny związek chemiczny z grupy laktonów, cykliczny ester kwasu D-glukonowego. Jest stosowany jako dodatek do żywności o numerze E575[3], jako stabilizator, utwardzacz i regulator pH. Czysty GDL ma w formę białego krystalicznego proszku. Występuje naturalnie.
Jest powszechnie stosowany w miodzie, sokach owocowych, lubrykantach i winach. Sam glukonolakton ma odczyn obojętny, ale pod wypływem wody hydrolizuje do kwasu glukonowego, który ma kwaśny odczyn, wzmacnia pikantny smak jedzenia. W organizmie jest metabolizowany do kwas glukonowego, jeden gram GDL daje w przybliżeniu taką samą porcję energii metabolicznej, co gram sacharozy.
Po dodaniu do wody GDL częściowo hydrolizuje do kwasu glukonowego, z którym pozostaje w równowadze. Szybkość hydrolizy wzrasta wraz z temperaturą i zasadowością[4].
Przypisy
