Georg Cleinow

Georg Cleinow
Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1873
Dołhobyczów

Data i miejsce śmierci

20 października 1936
Berlin

Zawód, zajęcie

publicysta, pisarz

Odznaczenia
Krzyż Żelazny (1813) II Klasy

Georg Cleinow, także Georg von Cleinow[1], Jerzy Cleinow[2] (ur. 27 kwietnia 1873 w Dołhobyczowie, zm. 20 października 1936 w Berlinie) – publicysta, pisarz[3], tajny radca[4].

Życiorys

Cleinow był synem Marcella Cleinowa – właściciela ziemskiego i geodety, i Berthy z d. Pietschmann. Cleinow był oficerem Armii Pruskiej(inne języki), jednak w wyniku poniesionych ran zrezygnował z kariery wojskowej. Następnie studiował ekonomię i historię Słowian w Królewcu, Berlinie, Paryżu i Genewie. W latach 1909–1920[3] był redaktorem czasopisma „Die Grenzboten(inne języki)” wprowincji poznańskiej[2]. Podczas I wojny światowej był kierownikiem zarządu prasowego Ober Ost w Łodzi[3] w 1915[4] i Generalnego Gubernatorstwa w Warszawie (1915–1918). Przyczynił się do powstania i wydania „Deutsche Lodzer Zeitung” (1915–1918) oraz „Deutsche Warschauer Zeitung” (1915–1918) – oficjalnych dzienników władz niemieckich[3]. Po I wojnie światowej był przewodniczącym niemieckich Naczelnych Rad Ludowych (niem. Deutscher Volksrat) w Poznaniu i Bydgoszczy[3], a także redaktorem bydgoskiego „Deutsche Nachrichten” (1919–1923)[5]. W 1918 założył w Bydgoszczy Niemieckie Zjednoczenie Obwodu Nadnoteckiego[6], które z czasem przekształciło się w Zjednoczenie Niemieckie dla Poznania i Pomorza. Był wykładowcą na Niemieckim Uniwersytecie Politycznym w Berlinie(inne języki), gdzie był kierownikiem Seminarium Eurazjatyckiego[7].

Był zwolennikiem germanizacji i kolonizacji ziem polskich, swoje poglądy publikował na łamach redagowanych przez siebie gazet[2].

Publikacje

  • „W Lage d. Hausindustrie in Tula” (1904)
  • „Aus Rußlands Not u. Hoffen” (1906)
  • „I. I. Witte” (1906)
  • „Zukunft Polens” tom 1 (1908),
  • „Zukunft Polens” tom 2 (1913),
  • „Probleme d. Ukraine” (1915),
  • „Die Polenfrage vor d. Entscheidung” (1918),
  • „Der große Jahrmarkt v. Nishny-Nowgorod” (1925),
  • „Das Recht d. Ausländer in d. U.d.S.S.R.” (1926),
  • „Die Dt.-Russ. Rechts- u. Wschft.verträge” (1926),
  • „Neu-Sibirien” (1928),
  • „Roter Imperialismus” (1930)
  • „Die rote Wschft” (1932)
  • „Der Verlust d. Ostmark” (1934)
  • „Turkestan” (1942)[3].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Vol’ga Autor. Volkava, Ziemie białoruskie pod niemiecką okupacją w okresie I wojny światowej, 2019, OCLC 1242241824 [dostęp 2022-11-23].
  2. ↑ a b c Jerzy Krasuski, Grenzboten o sprawie polskiej (1900-1918), „Przegląd Zachodni” (6), 1958.
  3. ↑ a b c d e f Otto Stolberg-Wernigerode, New German Biography, t. 3, Berlin 1957, s. 295.
  4. ↑ a b c Antoni Knot, Roczniki biblioteczne, Państwowe Wydawnictwo Naukowe., 1967 [dostęp 2022-11-21] (pol.).
  5. ↑ Kwartalnik historyczny, Towarzystwo Historyczne, 1967 [dostęp 2022-11-21] (pol.).
  6. ↑ Janusz Sobczak, Hitlerowskie przediedlenia ludności niemieckiej w dobie II wojny światowej, Instytut zachodni, 1966 [dostęp 2022-11-21] (pol.).
  7. ↑ Studia historica Slavo-Germanica, Wyd. Naukowe im. A. Mickiewicza, 1989 [dostęp 2022-11-21] (pol.).

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!