Gen nieciągły

Gen nieciągły (gen podzielony[1], gen eukariotyczny[2]) − gen, w którym kodująca sekwencja nukleotydów (ekson) jest rozdzielona odcinkami niekodującymi (intronami), przy czym introny są wielokrotnie dłuższe od eksonów[2]. Geny nieciągłe występują u eukariontów i archeonów. Do 1977 r. znane były wyłącznie geny ciągłe, niezawierające intronów[3]. Geny nieciągłe zostały odkryte niezależnie przez Phillipa Sharpa i Richarda Robertsa, którzy za te badania otrzymali w 1993 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny[4].

Przypisy

  1. ↑ geny podzielone, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-04-20].
  2. ↑ a b Halina Krzanowska, Adam Łomnicki, Jan Rafiński, Henryk Szarski: Zarys mechanizmów ewolucji. Warszawa: PWN, 2002, s. 32. ISBN 83-01-13723-1.
  3. ↑ Lubert Stryer, Biochemia, wyd. 2, Warszawa: PWN, 2003, s. 114–119, ISBN 83-01-13978-1.
  4. ↑ geny nieciągłe, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-04-20].