Garnizon Baranowicze

Garnizon Baranowicze – garnizon wojskowy Rzeczypospolitej, a w okresie zaborów garnizon wojsk rosyjskich.

Garnizon Wojska Polskiego II RP

Zobacz multimedia związane z tematem: Garnizon Baranowicze

Prestiż miasta w okresie II Rzeczypospolitej podnosił fakt, że było ono garnizonem wojskowym. W Baranowiczach stacjonowały w nim między innymi:

• Dowództwo 20 Dywizji Piechoty (od 1 VII 1928)
• Dowództwo IX Brygady Jazdy w Baranowiczach (1921-1924)
• Dowództwo 9 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Baranowiczach (1924-1937)
• Dowództwo Nowogródzkiej Brygady Kawalerii (1937-1939)

• 78 Pułk Piechoty^[1]
• 26 Pułk Ułanów Wielkopolskich^[2]
• 20 Pułk Artylerii Lekkiej
• 9 Dywizjon Artylerii Konnej
• Pułk KOP „Snów”
• 9 szwadron pionierów
• Powiatowa Komenda uzupełnień Baranowicze
• Komenda Rejonu Uzupełnień Baranowicze (1938-1939)
• Rejonowy Inspektor Koni Baranowicze
• Parafia św. Antoniego Padewskiego w Baranowiczach
• Komenda Placu Baranowicze
• Rezerwa podoficerów wałmistrzów przy Szefostwie Fortyfikacji Baranowicze^[3]
• Składnica Materiału Intendenckiego Nr 22 w Baranowiczach
• Kierownictwo Rejonu Sanitarnego Baranowicze
• Szpital Rejonowy Baranowicze (do VII 1924) → Szp. Rej. Słonim
• Garnizonowa Izba Chorych Baranowicze (VII 1924 – 1939)
• Wojskowy Sąd Rejonowy Baranowicze

Obsada personalna komendy placu

Obsada personalna Komendy Placu Baranowicze w marcu 1939^[4][a]:

• komendant placu – kpt. adm. (piech.) Mieczysław I Wierzbicki
• referent mobilizacyjny i OPL – kpt. adm. Otto Schmidt

Uwagi

1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939^[5].

Przypisy

1. Satora 1990 ↓, s. 145.
2. Satora 1990 ↓, s. 243.
3. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 785.
4. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 840.
5. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.

Bibliografia

• Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2/III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
• Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1990. ISBN 83-211-1104-1.