Galeria Miejska Arsenał w Poznaniu[1] – galeria sztuki współczesnej w Poznaniu, samorządowa instytucja kultury, której organizatorem jest Urząd Miasta Poznania. Organizuje wystawy indywidualne i zbiorowe artystów polskich i zagranicznych oraz wystawy problemowe.
Działalność
Galeria Miejska Arsenał, przez lata działała pod różnymi nazwami oraz w różnych miejscach na terenie Poznania. Od 1997 roku nosi nazwę Galeria Miejska Arsenał, a od 1962 roku działa na terenie Starego Rynku w Poznaniu[2]. Jej zadaniem są prezentacje środowiska poznańskiego w formie wystaw indywidualnych i salonów sztuki. Zakres działalności galerii obejmuje również wystawy ogólnopolskie i zagraniczne[3].
W Galerii Miejska Arsenał wystawiane są głównie dzieła malarskie, grafika, rzeźba, rysunek, performance, sztuka wideo, a także widowiska offowe. Dzięki trzem dużym poziomom wystawienniczym, w ciągu roku w Arsenale prezentowanych jest ponad 30 wystaw.
W latach 1997–2014 dyrektorem naczelnym Galerii Miejskiej Arsenał był historyk i krytyk sztuki – Wojciech Makowiecki. W 1998 roku uhonorowany Nagrodą Artystyczną Miasta Poznania za liczne inicjatywy, które w ostatnich latach uczyniły z Poznania stolicę polskiej fotografii[6]. Stanowisko wicedyrektorki pełniła Zofia Starikiewicz.
W latach 2014–2017 roku funkcję dyrektora pełnił Piotr Bernatowicz a wicedyrektora kolejno: Georgi Gruew, Krystyna Różańska-Gorgolewska
Od 2017 roku dyrektorem jest Marek Wasilewski, a wicedyrektorką do 2023 roku była Zofia Nierodzińska.
Architektura
Modernistyczny budynek wystawowy zlokalizowany w ramach bloku śródrynkowego, przy ul. Jana Baptysty Quadro.
Odbudowa bloku śródrynkowego poznańskiego Starego Rynku, był po II wojnie światowej przedmiotem licznych rozważań. Ze względu na brak szczegółowych przekazów ikonograficznych, dotyczących sukiennic poznańskich, rejon ten stał się poligonem doświadczalnym dla różnorakiej myśli architektonicznej. W 1954 ogłoszono konkurs na zabudowę terenu dawnych sukiennic, do którego zaproszono cztery zespoły z Poznania i jeden z Warszawy, pod kierunkami:
Wyróżniono zespoły Cieślińskiego i Zielińskiego. Oba pracowały następnie wspólnie nad realizacją zadania. Odbudowano część Arsenału w formach nowoczesnych (trójkątne szczyty). Resztę Arsenału i sukiennice zaprojektowano w formie nowoczesnych pawilonów, opartych na autentycznych fundamentach.
Autorami byli: Jan Cieśliński, Zygmunt Lutomski i Regina Pawulanka. Arsenał pierwotnie planowano przeznaczyć na sklep i serwis RTV, a sukiennice na Cepelię. Ostatecznie (po otwarciu w 1962) w pierwszym budynku zagościło Biuro Wystaw Artystycznych, a w drugim Wielkopolskie Muzeum Wojskowe.
Nowoczesna zabudowa bloku śródrynkowego jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych realizacji architektonicznych w powojennym Poznaniu i nieustannie zbiera głosy krytyki, ale i aprobaty ze strony znawców i miłośników architektury XX wieku[7].
Przypisy
↑(Statut §1. ust. 1.) Uchwała Nr XXXI/466/VI/2012 Rady Miasta Poznania z dnia 22 maja 2012r. (Dz. Urz. Woj. Wielkopolskiego z 2012 r. poz. 2536)
↑Atlas architektury Poznania, JanuszJ.Pazder (red.), AleksandraA.Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 275, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC316600366.