W latach 1930–1934 pracował jako duszpasterz w archidiecezji zagrzebskiej. Od 1934 do 1941 był sekretarzem arcybiskupa Zagrzebia. Od 1941 pełnił funkcję rektora seminarium w Zagrzebiu.
22 lipca 1954 papieżPius XII mianował go koadiutorem arcybiskupa Zagrzebia i arcybiskupem tytularnym Philippopolis w Tracji. 5 marca 1960 został arcybiskupem metropolitą Zagrzebia. W latach 1962–1965 był aktywnym uczestnikiem soboru watykańskiego II. W 1965 został wyniesiony do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera Santi Pietro e Paolo a Via Ostiense przez papieża Pawła VI, który 8 stycznia 1968 mianował go prefektemŚwiętej Kongregacji Nauki Wiary. 20 sierpnia 1969 zrezygnował z rządów archidiecezją zagrzebską. Od 12 grudnia 1974 do 24 maja 1976 był kamerlingiem Świętego Kolegium Kardynałów. Uczestniczył w dwóch konklawe w 1978. Zrezygnował z kierowania kongregacją 25 listopada 1981, a miesiąc później zmarł w Rzymie.
Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, GrzegorzG.Polak, Warszawa: Wydawnictwo „Edipresse”, 2005, ISBN 83-60160-10-4, OCLC62896569. Brak numerów stron w książce
Franjo Šeper [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-07-10](ang.).