Fiodor Drużynin

Fiodor Drużynin
Фёдор Дружинин
Imię i nazwisko

Fiodor Sierafimowicz Drużynin
(Дружинин, Фёдор Серафимович)

Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1932
Moskwa

Data śmierci

1 lipca 2007

Narodowość

rosyjska

Język

język rosyjski

Dziedzina sztuki

muzyka poważna

Nagrody
Strona internetowa

Fiodor Sierafimowicz Drużynin (ros. Фёдор Серафимович Дружинин, ur. 6 kwietnia 1932 w Moskwie, zm. 1 lipca 2007 tamże[1]) – rosyjski altowiolista, kompozytor i pedagog.

Życiorys

Ukończył Konserwatorium Moskiewskie w 1955 roku[2]. Uczył się u Wadima Borysowskiego[3] na studiach podyplomowych[2]. Zwyciężał w międzynarodowych konkursach muzycznych[2]. W 1958 roku rozpoczął pracę pedagogiczną w Konserwatorium Moskiewskim, od 1978 roku kierował katedrą altówki i harfy, otrzymał tytuł profesora w 1980 roku[1]. Wychował ponad 100 uczniów, kształcili się u niego m.in.: Jurij Baszmiet[3], Aleksandr Bobrowski (zm. 2021)[4], Swietłana Stiepczenko(inne języki), Jurij Tkanow, Jekatierina Markowa, Aleksiej Simakin[3]. Był członkiem Związku Kompozytorów Rosji(inne języki)[2].

Grał w latach 1967–1989[1] w Kwartecie im. Beethovena(inne języki)[5], gdzie zastąpił swojego mentora Wadima Borisowskiego(inne języki)[2]. Jest postrzegany jako najwybitniejszy przedstawiciel rosyjskiej szkoły altówkowej[3]. Koncertował m.in. z pianistką Mariją Judiną[2] i pianistą Lwem Oborinem[2]. W swoim repertuarze miał m.in. wszystkie kwartety smyczkowe Ludwiga van Beethovena i Dmitrija Szostakowicza[2], który zadedykował mu[6] swoje ostatnie dzieło, Sonatę na altówkę i fortepian op. 147(inne języki)[2]. W jednym z jegokoncertów uczestniczyła Anna Achmatowa, która poprosiła o zagranie Chaconny J.S. Bacha na bis[3].

Muzeum Kultury Muzycznej im. M. Glinki w Moskwie(inne języki) zorganizowało o nim wystawę monograficzną w 2023 roku[3].

Nagrody

Twórczość

Pisał głównie utwory kameralne na altówkę solo, a także na głos i altówkę oraz utwory chóralne[2]. Tworzył także muzykę do utworów scenicznych[2]. Swoje prace konsultował z Romanem Ledieniowem(inne języki), współpracował także m.in. z Alfredem Schnittkem[7] czy Mieczysławem Wajnbergiem[1].

Wybrane utwory

  • Sinfonia a due na dwie altówki[2]
  • nokturn Nocz i morie (ros. Ночь и море) na sopran i sekstet smyczkowy[2] (do słów L. Riebera)[7]
  • Sonata i wariacje na altówkę solo[2]
  • Siem´ duchownych chorow (ros. Семь духовных хоров)[2]
  • kwartet na sopran, flet, harfę i altówkę[7]

Prof. Jurij Tkanow zebrał całe dziedzictwo kompozytorskie artysty[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Биография [online], Федор Дружинин [dostęp 2024-10-24] (ros.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Неугасимый свет добра [online], Критико-публицистический журнал «Музыкальная жизнь», 11 kwietnia 2022 [dostęp 2024-10-24] (ros.).
  3. ↑ a b c d e f Фёдор Дружинин. Исполнитель. Педагог. Композитор [online], Российский Национальный Музей Музыки [dostęp 2024-10-24] (ros.).
  4. ↑ персоналии - Бобровский Александр Викторович [online], www.mosconsv.ru [dostęp 2024-10-24] (ros.).
  5. ↑ Журнал «Музыкальная жизнь» No6 (1211), июнь 2020, Litres, 15 maja 2022, s. 33, ISBN 978-5-04-275784-6 (ros.).
  6. ↑ Юрий Башмет, СВЯТОСЛАВ РИХТЕР — ЭТО ОГРОМНАЯ КНИГА В МОЕЙ ЖИЗНИ [online], www.sviatoslavrichter.ru [dostęp 2024-10-24] (ros.).
  7. ↑ a b c Российский музыкант » Композитор Федор Дружинин [online] [dostęp 2024-10-24] (ros.).

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!