Filmoznawstwo (również: wiedza o filmie lub filmologia) – dyscyplina humanistyczna, zajmująca się naukową refleksją nad filmem. Obejmuje trzy zasadnicze dziedziny: teorię filmu (z historią myśli filmowej), historię filmu oraz krytykę filmową. W kręgu zainteresowań filmoznawców znajduje się także wiele innych przenikających się dyscyplin, np. antropologia filmu, teoria nowych mediów i audiowizualności.
Dziedziny filmoznawstwa, jako nauki młodej (rozwój od początku XX wieku, na początku z koniecznością oddzielenia się od dziennikarstwa filmowego i luźnych refleksji na temat kina), wciąż się zmieniają: przybywają nowe (często w związku z wykorzystaniem języków innych nauk, jak choćby kognitywizmu lub hermeneutyki), kończy się zainteresowanie starymi (np. poetyka historyczna filmu, gramatyka filmu). Współcześnie mamy do czynienia z tendencją do łączenia (lub przynajmniej współpracy) różnych dziedzin w obrębie filmoznawstwa (np. teoria filmu i teoria nowych mediów).
Niektórzy polscy filmoznawcy: prof. Bolesław Lewicki (założyciel pierwszego w Polsce ośrodka filmoznawczego, na Uniwersytecie Łódzkim), prof. Jerzy Toeplitz (autor sześciotomowej Historii sztuki filmowej, jeden z założycieli szkoły filmowej w Sydney), prof. Alicja Helman (założycielka wielu ośrodków filmoznawczych: na UŚ, na UJ, w Instytucie Sztuki PAN, wypromowała ok. 40 doktorów w zakresie wiedzy o filmie), prof. Marek Hendrykowski – założyciel ośrodka filmoznawczego na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz prof. Małgorzata Hendrykowska.
Przypisy
↑Alicja Helman: Początki refleksji nad filmem. W: Historia myśli filmowej. Podręcznik. Gdańsk: wydawnictwo słowo/obraz terytoria, 2007. ISBN 978-83-7453-820-6. Brak numerów stron w książce
Bibliografia
Alicja Helman, Przedmiot i metody filmoznawstwa (1985) i Co to jest kino? (1992).
