Fiat 124 Sport Spider z otwartym dachemFiat 124 Sport Spider – tyłFiat 124 Sport Spider – wnętrze
Historia i opis modelu
Samochód został po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany podczas targów motoryzacyjnych w Turynie w listopadzie 1966. Auto zbudowane zostało w oparciu o skróconą ramę oraz wiele podzespołów mechanicznych modelu Fiat 124. Nadwozie pojazdu zaprojektowane zostało i wytwarzane przez włoską firmę Pininfarina. Początkowo pojazd napędzany był silnikiem benzynowym o pojemności 1438 cm3 z podwójnym wałkiem rozrządu oraz 5-biegową manualną skrzynią biegów. Wyposażony był m.in. w hamulce tarczowe oraz wycieraczki przedniej szyby z biegiem przerywanym[2].
W 1968 rozpoczęto sprzedaż modelu na terenie Stanów Zjednoczonych. Rok później w Europie zaprezentowano drugą serię modelu, wyposażoną w silnik o pojemności 1608 cm3. Przy okazji delikatnie przestylizowany został przód pojazdu oraz zastosowano większe tylne lampy. W 1972 wprowadzona na rynek została trzecia seria pojazdu wyposażona w jeden z dwóch nowych układów napędowych pochodzących z większego Fiata 132: 1592 lub 1756 cm3[2].
Z uwagi na duży popyt na pojazd w Stanach Zjednoczonych, Fiat postanowił od 1975 produkować pojazdy przeznaczone wyłącznie na rynek amerykański. W 1979 pojazd przemianowany został na Spider 2000 odnosząc się do zupełnie nowego silnika o pojemności 1995 cm3[2].
Pod koniec 1981 Pininfarina przebudowała cały proces produkcyjny pojazdu oraz wprowadziła model ponownie na rynek europejski. W 1982 produkcja Spidera przez Fiata i Pininfarinę biegła równolegle: Fiat produkował modele Spider 2000, a Pininfarina rozpoczęła sprzedaż własnej wersji, sprzedawanej w USA jako Pininfarina Spider Azzurra, a w Europie jako Pininfarina Spider Europa. Model Azzurra standardowo wyposażony był w skórzaną tapicerkę, system stereo z odtwarzaczem kasetowym oraz elektryczne sterowanie szyb[2].
W 1984 wprowadzono na rynek niemiecki wersję wyposażoną w silnik doładowany kompresorem o mocy 135 KM[1].
Produkcję pojazdu zakończono w 1985 po wyprodukowaniu łącznie około 200 000 egzemplarzy, z których większość wyeksportowano od USA.
Był to pierwszy rajdowy model Abartha po przejęciu firmy przez Fiata. W latach 1972–1975 co roku zajmował drugie miejsce w międzynarodowych mistrzostwach producentów (od 1973 były to rajdowe mistrzostwa świata WRC). Auto ma na swoim koncie dwa tytuły mistrza Europy, które zdobyli Raffaele Pinto (1972) oraz Maurizio Verini (1975). W 1972 Hakan Lindberg wygrał nim Rajd Akropolu, a rok później Achim Warmbold – Rajd Polski.
.JPG)
.jpg)
_(cropped).jpg)