Do klubu CA Peñarol Morena przybył w 1973 roku. Już w swoim pierwszym sezonie zdobył wraz z nowym klubem tytuł mistrza Urugwaju. W latach 1973–1978 sześć razy był królem strzelców ligi urugwajskiej. Był także najlepszym strzelcem podczas turniejów Copa Libertadores 1974 i Copa Libertadores 1975.
Morena powrócił do Urugwaju już w 1981 i znów zaczął grać w Peñarolu, któremu pomógł w zdobyciu tytułu mistrzowskiego w 1981 i 1982. Zwyciężył również w turnieju Copa de Oro w 1981, wygrał turniej Copa Libertadores 1982 oraz w tym samym roku Puchar Interkontynentalny.
Od 1973 do 1986 Morena (jako piłkarz Peñarolu) rozegrał w ramach turnieju Copa Libertadores (najbardziej prestiżowym turnieju klubowym Ameryki Południowej) 77 meczów w których zdobył 37 goli[1]. Zaliczany jest do grona najbardziej znaczących postaci w historii tej imprezy.
Kariera reprezentacyjna
Morena, debiutując w reprezentacji Urugwaju27 października1971 w meczu z Chile, wygranym 3:0, zdobył bramkę. Łącznie koszulkę reprezentacyjną przywdziewał 53 razy, zdobywając dla drużyny narodowej 22 gole[2].
Wziął udział w turnieju Copa América 1975, w którym Urugwaj jako obrońca tytułu bez gry awansował do półfinału. Morena zagrał w obu meczach z Kolumbią. W pierwszym meczu Celestes przegrali niespodziewanie aż 0:3. W rewanżu Urugwaj dzięki bramce Moreny wygrał 1:0, jednak nie wystarczyło to, by awansować do finału.
Nie zagrał ani razu w nieudanym dla Urugwaju turnieju Copa América 1979, wziął za to udział w turnieju Copa América 1983, w którym Urugwaj zdobył tytuł Mistrza Ameryki Południowej. Morena zagrał tylko w dwóch zwycięskich meczach fazy grupowej rozegranych na własnym boisku, strzelając drużynom Chile i Wenezueli po jednej bramce. Nie zagrał w półfinale z zespołem Peru, a ani w finale z Brazylią.
