Ferenc Kiefer
| Data i miejsce urodzenia
|
24 maja 1931
Apatin
|
| Data i miejsce śmierci
|
21 listopada 2020
Budapeszt
|
| Zawód, zajęcie
|
językoznawca
|
| Narodowość
|
węgierska
|
Ferenc Kiefer (ur. 24 maja 1931 w Apatinie, zm. 21 listopada 2020 w Budapeszcie) – węgierski językoznawca. Zajmował się językoznawstwem generatywnym (zwłaszcza składnią), morfologią, semantyką i pragmatyką[1][2].
Autor publikacji nt. teorii presupozycji, formalnych i semantycznych właściwości aspektu oraz natury wyrazów złożonych[1][2].
Życiorys
Studiował matematykę i fizykę na Uniwersytecie Segedyńskim. Zainteresował się dialektami niemieckimi, a ostatecznie językoznawstwem ogólnym. Studiował języki niemiecki i francuski. W 1971 r. obronił pracę kandydacką; w 1977 r. uzyskał doktorat[1][2].
W latach 1992–2001 dyrektor Instytutu Językoznawstwa Węgierskiej Akademii Nauk[1][2].
Laureat Nagrody Széchenyiego (Széchenyi-díj) i Złotego Medalu Węgierskiej Akademii Nauk. Profesor emeritus Uniwersytetu Loránda Eötvösa. Doktor honoris causa uczelni w Sztokholmie, Paryżu i Segedynie[1][2].
Członek korespondent (1987) i członek zwyczajny (1995) Węgierskiej Akademii Nauk. Członek Academia Europaea, Austriackiej Akademii Nauk oraz Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk w Paryżu[1][2].
Przypisy
