Urodził się w 1920[1]. Był synem pochodzącej z Sanoka Karoliny z domu Piotrowskiej (ur. 1887) i Stanisława (ur. 1884, urzędnik kolejowy)[2][3]. Miał rodzeństwo: Marię (1910-1956, po mężu Czekanowicz) oraz zmarłych w dzieciństwie Bronisława i Zygmuntę[3]. Z uwagi na zmiany miejsc pracy ojca, w okresie II Rzeczypospolitej początkowo zamieszkiwał w różnych miejscowościach na obszarze Polesia[3]. W końcu osiadł wraz z rodziną w Łunińcu[3][2].
Udzielał się w działalności polonijnej i kombatanckiej. Był założycielem i prezesem Polskiego Związku Ziem Wschodnich, prezesem Koła 31 Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Stanach Zjednoczonych[4][5][6], Polskiego Komitetu Imigrantów[2], wiceprezesem Instytutu Dziedzictwa Polskiego w Chicago (ang. Polish Heritage Institute, PHI)[7][8]. Działał w Polish American Immigration and Relief Committee (PAIRC) w Chicago[9]. Jako kombatant został mianowany na stopień podporucznika Wojska Polskiego[2].
Zamieszkiwał na stałe w Chicago[10]. Od ok. 1993 regularnie przebywał także w Polsce, prowadząc pensjonat „Feliks” w Krynicy[2][11]. Był żonaty z Marią Kucharską (1942-2009, pochodząca ze Starej Wsi, nauczycielka)[12]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku, gdzie symbolicznie zostali upamiętnieni także jego rodzice i troje rodzeństwa.
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (12 listopada 2013, postanowieniem prezydenta RP Bronisława Komorowskiegoza wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność społeczną i kombatancką)[13]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1 czerwca 1994, postanowieniem prezydenta RP Lecha Wałęsyza wybitne zasługi w działalności polonijnej)[14]
Srebrny Krzyż Zasługi (3 maja 1989, zarządzeniem Prezesa Rady Ministrów RP na uchodźstwie Edwarda Szczepanikaza zasługi w pracy niepodległościowej i społecznej)[16][17]