Feba, Febe z Koryntu, łac. Phoebe, gr. Φοίβη, Phoíbē (I wiek) – postać z Nowego Testamentu, diakonisa zboru w Kenchrach[1], święta katolicka.
Biografia
Wymieniona przez apostoła Pawła w Liście do Rzymian (16,1 BT)[2], napisanym między 57 a 58 rokiem w Koryncie. Mieszkanka Kenchr (gr. Κεχριές,, Kechries), jednego z dwóch korynckich miast portowych. Feba posługiwała w tamtejszym Kościele lub spełniała posługę, później wykonywaną przez diakonisy. Jej zasługi dla apostoła Pawła i miejscowych chrześcijan sprawiły, iż jest przez apostoła polecana adresatom. Przypuszczalnie miała udać się do Rzymu i była doręczycielką tego listu. Według tradycji była wdową.
Jej wspomnienie w Kościele katolickim, za Martyrologium rzymskim, obchodzone jest 3 września.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Warto wyjaśnić znaczenie imienia Febe – przewodzić, rządzić, stać na czele, stąd niektórzy komentatorzy twierdzą, że stała ona na czele zboru w Kechries – z XVI Ogólnopolskiego Forum Kobiet luterańskich, Warszawa, 28–30.09.2007, diakon Małgorzata Gaś.
- ↑ Rz 16,1-2
Bibliografia
Linki zewnętrzne