Ewa Białkowska-Krysiak (ur. 19 marca 1959 w Elblągu ) – polska panczenistka , trenerka .
Kariera
Zawodniczka Olimpii Elbląg . Wzorem do naśladowania była dla niej Helena Pilejczyk , brązowa medalistka olimpijska z Squaw Valley 1960 [1]
W 1975 roku na Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży w Augustowie wywalczyła jeden srebrny i cztery brązowe medale, natomiast w 1978 roku zdominowała zawody łyżwiarstwa szybkiego zdobywając pięć złotych medali oraz tytuł największej indywidualności zawodów[1] mistrzostwo Polski w wieloboju (1978 , 1979 )[2]
W trakcie studiów na Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie została członkiem kadry narodowej, w której była wówczas drugą obok Erwiny Ryś-Ferens najlepszą zawodniczką[1] wieloboju (1980 – 27. miejsce, 1981 – 23. miejsce, 1982 – 24. miejsce, 1983 – 25. miejsce, 1984 – 28. miejsce), dwukrotnie na mistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim (1979 – 23. miejsce, 1982 – 28. miejsce) oraz na mistrzostwach Europy w wieloboju 1981 w holenderskim Heerenveen , w których zajęła 15. miejsce. Jest także czterokrotną medalistką mistrzostw Polski w wieloboju (1 złoty – 1982 , 1 srebrny – 1984 , 2 brązowe – 1980 , 1981 [3] wicemistrzynią Polski w wieloboju sprinterskim 1983 [4]
Dobrze zapowiadającą się karierę przerwała kontuzja podczas treningu siłowego na Stegnach w Warszawie w 1983 roku[1]
Wyniki
Mistrzostwa świata w wieloboju Mistrzostwa świata w wieloboju sprinterskim Mistrzostwa Europy w wieloboju Mistrzostwa Polski w wieloboju Mistrzostwa Polski w wieloboju sprinterskim Mistrzostwa Polski juniorów
Kariera trenerska
Ewa Białkowska po zakończeniu kariery sportowej i uzyskaniu dyplomu magistra rozpoczęła karierę trenerską w Orle Elbląg , w którym trenowała młodych utalentowanych zawodników, którzy z powodzeniem startowali w krajowych i zagranicznych zawodach[1]
W 2002 roku została trenerką kadry narodowej mężczyzn. Pod jej wodzą Paweł Zygmunt na mistrzostwach Europy w wieloboju 2003 w holenderskim Heerenveen zajął 3. miejsce na dystansie 5000 metrów (10. miejsce w wieloboju).
Sukcesy podopiecznych Białkowskiej w Polsce mężczyzn w latach 2002–2006 (chronologicznie)
Po nieudanych zimowych igrzyskach olimpijskich 2006 w Turynie rozpoczęła pracę z reprezentacją kobiet, która pod wodzą Białkowskiej odnosiła sukcesy w międzynarodowych zawodach: na zimowej uniwersjadzie 2007 w Turynie Katarzyna Wójcicka zdobyła złoty (1500 m), srebrny (3000 m) i brązowy medal (1000 m), na zimowej uniwersjadzie 2009 w chińskim Harbinie Luiza Złotkowska zdobyła dwa brązowe medale (3000 m i 5000 m) oraz sztafeta w składzie Luiza Złotkowska , Natalia Czerwonka , Ewelina Przeworska zdobyła brązowy medal w biegu drużynowym, na zimowych igrzyskach olimpijskich 2010 w Vancouver sztafeta w składzie Katarzyna Bachleda-Curuś , Katarzyna Woźniak , Luiza Złotkowska niespodziewanie zdobyła brązowy medal w biegu drużynowym, na mistrzostwach świata na dystansach 2012 w holenderskim Heerenveen sztafeta w składzie Natalia Czerwonka , Katarzyna Woźniak , Luiza Złotkowska zdobyła brązowy medal w biegu drużynowym. W 2012 roku zrezygnowała z zajmowanej funkcji z powodów osobistych (narodziny wnuczki), a jej następcą został Witold Mazur [5]
Sukcesy podopiecznych Białkowskiej w Polsce kobiet w latach 2006–2012 (chronologicznie)
Następnie została trenerem-koordynatorem, potem szefem wyszkolenia w PZŁS (Polski Związek Łyżwiarstwa Szybkiego)[5] [6] [7]
Działa także aktywnie na rzecz rozwoju sportu w Elblągu , w którym jest prezesem UKS Viking Elbląg , klubie działającym przy Szkole Podstawowej nr 12 im. Michała Kajki , który pod kierunkiem Białkowskiej osiąga sukcesy w wrotkarstwie szybkim i unihokeju [1]
Ewa Białkowska w 2013 roku była kandydatką Ruchu Palikota w przedterminowych wyborach na prezydenta Elbląga [8] [9] [10] [11] [12]
Odznaczenia
Przypisy
